"No Such Thing As Bad Student, Only Bad Teacher."
Het enorme succes dat Cobra Kai teweeg heeft gebracht, had Netflix nooit zien aankomen toen ze de serie in 2020 voor een prikje overkochten van YouTube Premium.
Gewoon wat extra inhoud voor boomers die de eighties nooit zijn ontgroeid, hadden ze wellicht gedacht. Want zeg nu eerlijk: een vervolgserie gebaseerd op de lang vergeten kleine hit The Karate Kid, maar deze keer beleefd vanuit het perspectief van de antagonist? Wie zou dat nu boeien?
Maar hey kijk, Netflix heeft onlangs het vierde seizoen gelanceerd en opnieuw is het een wereldwijde hit. De serie scoort zelfs een 100 procent op RottenTomatoes.
Ben je nog aan twijfelen of de serie wel de moeite waard is? Wel, dan kunnen deze 10 argumenten je hopelijk overtuigen.
1. Nostalgisch en toch innovatief
De makers van Cobra Kai namen gelukkig geen voorbeeld aan andere populaire reeksen zoals Terminator, Star Wars, Matrix, Star Trek,... die het allemaal moeten hebben van een soort remake of reboot om een nieuwe generatie te lokken. Dit meestal ten koste van oude bekende personages die volledig op de achtergrond geduwd worden of zelfs gekleineerd worden, vanwege te 'problematisch'.
Cobra Kai pikt gewoon de draad verder op 34 jaar later, na de allereerste Karate Kid-film en plaatst de toenmalige tienerrivalen Johnny en Daniel weer centraal. Johnny Lawrence probeert de oude Cobra Kai-dojo weer te openen en komt in conflict met zijn oude tegenstrever Daniel LaRusso. Daniel start op zijn beurt de Miyagi-dojo. Dat is het begin van een vermakelijke confrontatie tussen beide zeer verschillende gevechtsstijlen en karakters.
2. De acteurs
Zoals we al zeiden, er verschilt meer dan drie decennia tussen de eerste film en de serie en toch lijkt het alsof de personages nooit weggeweest zijn. Het plezier dat de acteurs hebben na zoveel jaren terug in de huid van hun Karate Kid-personage te kruipen, is haast tastbaar. Je kan het zelfs een klein wonder noemen dat zo goed als alle acteurs uit de drie eerste films (ondanks hun gezegende leeftijd) akkoord gingen om hun rol terug op te pikken.
Zo is Martin Kove, die de geweldige slechterik John Kreese speelt, al 75 jaar. Maar hij oogt fysiek nog steeds even intimiderend. Zelfs de immer charmante 58-jarige Elisabeth Shue deed de moeite een cameo te maken.
De grote afwezige is uiteraard de wijlen Pat Morita, beter bekend als de wijze karateleraar Mr. Miyagi. De serie is trouwens volgens Ralph Macchio één groot eerbetoon aan zijn overleden mentor.
Dan zijn er nog de kindacteurs en zij maken het plaatje compleet. Stuk voor stuk memorabele personages met hun eigen karaktertrekken. De generatiekloof tussen hen en de karateleraars is net wat deze serie zo leuk maakt. Zowel jong als oud herkent zich wel in iemand van de personages.
3. De vele leuke verwijzingen naar de Karate Kid-films
Hoewel er meerdere Karate Kid-films zijn gemaakt (onder andere met sterren als Hilary Swank, Jaden Smith en Jackie Chan in de hoofdrollen) speelden Cobra Kai-hoofdrolspelers Ralph Macchio en William Zabka alleen in de eerste drie delen.
Je kan de serie - dankzij de vele flashbacks - perfect volgen zonder de films gezien te hebben. Maar als liefhebber van de serie, waardeer je des te meer de ontelbare verwijzingen en easter eggs.
Sommige zijn overduidelijk, denk maar aan wax on, wax off. Andere zijn dan weer wat subtieler. Zo verscheen ook in een aflevering Rob Garisson (ondertussen overleden). Hij speelde in de eerste Karate Kid film de rol van Tommy, een van de leden van rivaliserende ploeg Cobra Kai. Hij riep tijdens het karateduel tussen Daniel en Johnny, het legendarische citaat: "Stop hem in een lijkzak!".
Het laatste beeld dat we in Cobra Kai zien van Tommy, is dat van zijn lichaam dat opgeborgen wordt in een... lijkzak.
4. De humor
Eindelijk nog eens een serie die zich niet inhoudt als het op grappen maken aankomt (in tegenstelling tot andere tenenkrommende woke-sketches). Dat hebben we allemaal te danken aan de geweldige Johnny Lawrence. Dit personage zit mentaal vast in de jaren 80. Hij luistert naar Whitesnake, Metallica, The Scorpions, STYX, AC/DC en kent elke zin uit de film Iron Eagle. Hij gebruikt na al die jaren nog een versleten Pontiac Firebird als zogezegde meidenmagneet.
Internet, sociale media, smartphones, Uber,... hij kent er geen snars van. Dat maakt het allemaal net zo geweldig. Hij doet zijn uiterste best zijn levensstijl en trainingsmethodes uit vervlogen decennia over te brengen naar zijn zeer gevoelige en overdreven politieke correcte generatie. Kortom: het conflict tussen boomers en de huidige jeugd perfect geïllustreerd op hilarische wijze.
Johnny die voor het eerst YouTube ontdekt, Facebook-foto's plaatst, een tweet de wereld instuurt... geweldig! Onze favoriete Johnny-moment? De confrontatie tussen hem en een woke-meid die haarzelf voorstelt met persoonlijke voornaamwoorden zij/haar. Quiet!
5. Inclusie en diversiteit
Twee oude witte cismannen die met de show gaan lopen? Ongehoord in deze tijd en toch geraakt Cobra Kai ermee weg. Maar in tegenstelling tot andere series, slagen ze er wel in een diverse cast naar voren te brengen zonder het wreed onder je neus te duwen. Zo bestaan de leerlingen van beide clubs uit een allegaartje van culturen, seksualiteiten en achtergronden.
Het leukste van alles, is dat niemand perfect overkomt ongeacht gender of ras. Elk personage heeft zo'n zijn of haar mankementen en allemaal krijgen ze wel eens de deksel op hun neus. Als dat niet inclusief is, weten we het ook niet meer.
6. Belangrijke levenslessen
"Daniel-San, als het wraak is dat je zoekt, delf je best al twee graven", "Ambitie zonder kennis is als een boot op een lap grond", "De beste vechter is iemand niet nooit hoeft te vechten", ...
Al de wijsheden die Daniel meekreeg van zijn leraar mr. Miyagi, probeert hij nu over te dragen naar zijn leerlingen. De serie mag dan een stevige portie humor en actie bevatten, het neemt ook vaak de tijd om enkele belangrijke thema's aan te kaarten.
Gevolgen van pesten op lange termijn, onzekerheid en gevoel van minderwaardigheid, eenzaamheid, angst, jezelf niet kunnen zijn... Het komt allemaal aan bod in de serie. Niet dat het volgen van karatelessen het antwoord is op al deze problemen, maar zowel Daniel als Johnny hebben zo hun eigen methodes om deze angsten te overwinnen. Dat door elementen van hun levenservaring over te dragen naar hun leerlingen en ervoor te zorgen dat ze niet dezelfde fouten maken.
Johnny probeert het met de harde hand ("Geen genade!"), terwijl Daniel opteert voor de zachte aanpak.
7. Spectaculaire gevechtsscènes
Ralph Macchio is 60 jaar en William Zabka is er 56. Niettemin, wanneer beide heren hun beste karatemoves naar boven halen, lijkt het verrassend genoeg zeer geloofwaardig. Ook de kindacteurs weten te overtuigen. Al de vechtscènes zijn choreografische hoogstandjes.
Er wordt nauwelijks met stuntmannen of -vrouwen gewerkt. Iedereen van de cast heeft een maandenlange gevechtstraining ondergaan en dat zie je.
Enkele van de acteurs zoals Tanner Buchanan (Robby Keene) en Jacob Betrand (Hawk) begonnen al met karate en taekwondo op hun achtste. Hun finalegevecht in seizoen 4 is er dan ook eentje om in te kaderen.
8. De muziek
Muziekstijlen veranderen constant en elke generatie doet smalend over de muzieksmaak van de vorige generatie. Maar als je bijvoorbeeld twee kleurrijke rappende papagaaien hebt met een hete aardappel in hun smoel die generatie Z moeten vertegenwoordigen, draaien we toch liever eventjes de klok 34 jaar terug.
De soundtrack van de vier seizoenen van Cobra Kai bezorgt elke 80s rock/metal liefhebber een orgasme van jewelste: Poison, Twisted Sister, Journey, ZZ Top, Mötley Crüe,...
Laat je kroost kennismaken met een tijd dat muziek nog uit instrumenten kwamen en niet uit een stukje software.
9. Korte afleveringen met spannende cliffhangers
Elk seizoen bestaat uit tien afleveringen met een gemiddelde duurtijd van 30 minuten. Neem daar bij dat je na elke aflevering niet kan wachten hoe het verhaal verder afloopt, kan je best stellen dat Cobra Kai enorm verslavend is.
10. Fun, fun, fun en nog eens fun
Hier draait het allemaal om. Cobra Kai is gewoonweg enorm entertainend. De personages, de verhaallijnen, de humor, de uitvoering, de oneliners, de cameo's, de gevechten,... Alles komt aan als een karatetrap op je zintuigen.
Een serie gemaakt door fans voor fans van de The Karate Kid saga, meer moet dat niet zijn.
Dat de serie nog niet uitgeblust is, bewijst de online hype. Er wordt namelijk volop gespeculeerd wie, naast Terry Silver, de volgende slechterik wordt in seizoen 5. Iedereen hoopt natuurlijk op Mike Barnes, de ultieme pestkop uit The Karate Kid 3.
Tijd zal het uitwijzen! Je weet ondertussen wat doen... kijken maar.
Cobra Kai isn't just about karate. It's about a way of life.
