Terwijl Belgen in het bijzonder en Europeanen in het algemeen zich verliezen in geleuter en schuldgevoelens over de koloniale periode in Afrika, doen de Zuid-Koreanen gouden zaken op het Afrikaanse continent.
Zo is de Kazungula brug, die Zambia en Botswana via de rivier Zambezi verbindt, eindelijk klaar.
Kazungula is een plaats in de provincie Southern in Zambia. De plaats ligt nabij het 'bijna-vierlandenpunt' van Zambia, Zimbabwe, Botswana en Namibië.
Een vierlandenpunt is een punt waar de grenzen van vier landen samenkomen. Zo'n punt bevindt zich echter nergens ter wereld, al maken verschillende locaties hier aanspraak op.
De bekendste claim op een vierlandenpunt ligt ten westen van de Victoriawatervallen. Hier vormen Zambia, Zimbabwe en Botswana een drielandenpunt. Hoewel Namibië een langgerekte oostwaartse uitstulping kent, de Caprivistrook, heeft het geen raakpunt met dit drielandenpunt. Door het waterrijke gebied situeren sommigen echter een vierlandenpunt in de rivier de Zambezi ter hoogte van Kazungula.
Het project kostte zowat 200 miljoen euro en begon in 2014.
Het was het Zuid-Koreaanse Daewoo Engineering and Construction dat het contract mocht uitvoeren.
Financiering kwam onder andere van het Japan International Cooperation Agency en de African Development Bank.
Een reiziger vertelt hoe het tot vandaag is: “Een kilometerlange colonne vrachtwagens staat aan te schuiven om in Kazungula de Zambezi over te steken naar Zambia. Een brug is er niet, enkel een ferry. En die neemt per overtocht slechts één vrachtwagen mee. Dagen kan het duren voor je aan de beurt bent, soms zelfs een week, aldus Robert.” Met de brug komt daar dus verandering in.
De brug toont ook een andere kant van Afrika die we hier niet kennen. Het beeld van Afrika hier is een uitgemergeld kindje dat honger heeft. Bedoeling van dat stereotype beeld is uiteraard om geld uit de zakken van de 'schuldige' blanke te kloppen via Westerse ngo’s.
Vandaag zijn er in Afrika gigantische opportuniteiten die Belgische en Europese bedrijven aan hun neus laten voorbijgaan. Mijn grootouders (ruim twintig jaar Congo) hebben het me tientallen keren gezegd: de mensen hier kennen Afrika niet. Vandaag is het niet anders. De Zuid-Koreanen wrijven zich in de handen bij zoveel Westerse domheid.
