Antwoorden zonder vragen.
We schrijven het jaar 2104, vijftien jaar na Prometheus en achttien jaar vóór de originele Alien. In een poging een buitenaardse planeet te bevolken is een ruimteschip met tweeduizend kolonisten en tientallen lades vol embryo's aanbeland in een uithoek van het heelal, waar toevallig een radiosignaal wordt opgepikt. Vlak na aankomst op een beetje een saaie planeet (bos en wuivend gras) raken twee bemanningsleden besmet met een virus (klinkt bekend in de oren dezer dagen) en worden de fans in navolging van de klassieke 'chestburster' (1979) getrakteerd op de 'backburster' (een buitenaards wezen komt door iemands rug naar buiten) en 'mouthburster'.
Je zou Alien: Covenant ook Alien 6 kunnen noemen. Of Prometheus 2. Prometheus toonde min of meer wat er aan de eerste Alien voorafging. Niet alleen gaf de film achtergrond over het ontstaan van de agressieve buitenaardsen die zich via een even gruwelijk als ingenieus voortplantingssysteem door de maagwand van een (menselijke) gastheer een weg naar buiten vreten, ook introduceerde Prometheus een ander buitenaards volk dat verantwoordelijk werd gehouden voor het ontstaan van leven op aarde. Alien: Convenant is een vervolg op Prometheus en een prequel op de originele Alien van 1979. Het biedt je antwoorden aan, maar evenveel vragen. Alien: Convenant is geen horrorfilm pur sang, al zullen de buren je straks wel een paar keer horen roepen.
De digitale trucages zijn ontegenzeggelijk subliem en het muzikale thema klonk nooit zo onheilspellend en pulserend.
Een film die je helpt om thuis te blijven.
Q2 / 13 maart, om 20:35 – 22.50 : 'Alien: Convenant'
