De Russische oorlog in Oekraïne is amper een week jong en de beelden tonen - voorlopig - een typische conventionele brutale oorlog uit de twintigste eeuw. Voor vooruitgangsdenkers en adepten van dat vooruitgangsgeloof moet dit een serieuze klap in het gezicht zijn.
De meeste 'experts' waren ook verrast over die aanval van Rusland. Hoogleraar Andrew Richter niet. Richter in de media: “Alleen al in de afgelopen kwarteeuw hebben Russische troepen vijf keer voormalige Sovjetrepublieken aangevallen - Tsjetsjenië (twee keer), Georgië, de Krim en nu Oekraïne. Dat is meer dan tijdens de Koude Oorlog. In feite is Rusland 's werelds meest frequente gebruiker van grootschalig militair geweld, een titel die veel westerse commentatoren (en Russische apologeten) moeilijk kunnen aanvaarden.” De Canadees Andrew Richter is Associate Professor Political Science aan de University of Windsor in Ontario.
Volgens Richter zijn de gebeurtenissen van de afgelopen week zowel vreselijk triest als suggereren ze sterk dat de wereld van de 21e eeuw niet zo verschillend is van die van de 20e eeuw als velen van ons hadden gedacht of gehoopt. Richter: “De scènes uit Oekraïne doen denken aan die van 83 jaar geleden, toen een enorme Duitse invasiemacht een grotendeels hulpeloos Polen aanviel. Het zijn onaangename herinneringen die ondanks een overvloed aan naoorlogse internationale instellingen en wetten, leiders als Poetin niet tegenhouden.” Richter vermeldt niet eens dat Polen iets later aan de oostkant werd aangevallen door de Sovjets.
Richter ziet wel een belangrijke ontwikkeling. Richter: “Poetins actie heeft niet alleen de westerse wereld verenigd, maar vrijwel de hele planeet. Dit effect is misschien wel het meest dramatisch in Duitsland, dat al tientallen jaren een moeilijk evenwicht probeert te vinden tussen een toegewijd lid zijn van de NAVO en er tegelijkertijd voor zorgen dat het op goede voet blijft met Moskou, niet in de laatste plaats vanwege zijn energieafhankelijkheid.” Duitsland heeft nu een duidelijke keuze tegen Rusland gemaakt.
Interessant in dat verband is dat de goeroe van Poetin, Aleksandr Doegin, in een van zijn boeken het traject uitstippelde dat Rusland zou moeten volgen om macht terug te krijgen. Er diende bijvoorbeeld een speciale relatie aangegaan te worden met Duitsland. Door die oorlog is die ‘speciale relatie’ nu helemaal om zeep.
