Het Apolloprogramma was tussen 1961 en 1972 een ruimtevaartprogramma van de Amerikaanse lucht- en ruimtevaartorganisatie NASA om de mens op de Maan te laten landen. Op 25 mei 1961 kondigde president John F. Kennedy het project aan met de woorden: "Dit land moet zich verplichten om de mens nog voor het einde van dit decennium op de maan te laten landen en hem weer veilig naar aarde te brengen". Volgens de NASA is dat ook gelukt.
Niet iedereen gelooft dat. In een zeer uitgebreide analyse van Scott Henderson voor Aulis - Apollo Space Suits: Shenanigans and Shortcomings - wordt gedetailleerd uitgelegd dat de ruimtepakken voor het Apollo-programma de omstandigheden op de maan niet aankunnen.
Meer: onderzoek wijst er sterk op dat de ruimtepakken die werden gedragen voor de Apollo-foto's en tv-verslaggeving vanaf de maan gewoon kostuums waren die waren ontworpen voor simulatie en fotografie.
Het Apollo/Skylab-ruimtepak (soms het Apollo 11-ruimtepak genoemd omdat het het meest bekend is geworden tijdens de Apollo 11-missie) is een klasse ruimtepakken die zijn gebruikt tijdens Apollo- en Skylab-missies. De namen voor zowel de Apollo als Skylab ruimtepakken waren Extravehicular Mobility Unit (EMU). De Apollo EMU's bestonden uit een Pressure Suit Assembly (PSA) aka "pak" en een Portable Life Support System (PLSS) dat meer algemeen de "rugzak" werd genoemd. De A7L was het PSA model dat werd gebruikt op de Apollo 7 tot en met 14 missies.
Nauwkeurig gedetailleerde studies van het bewijsmateriaal onthullen dat de pakken van Armstrong en Aldrin, zoals gedragen op de Apollo 11 foto's, kopieën waren van de Apollo ruimtepakken die bestemd waren voor een EVA op het maanoppervlak.
Zulke tegenstrijdigheden in het hart van de Apollo-gegevens kunnen volgens de onderzoeker op twee verschillende manieren worden opgevat: 1) of er zijn mensen die het effect van de Apollo-critici proberen te verzachten door zoveel verwarring te zaaien dat het publiek zich afwendt; of 2) deze verwarring is opzettelijk, bereikt door opzettelijk verschillende aspecten van de Apollo-ruimtepakken door elkaar te halen - en dat betekent dat er klokkenluiders aan het werk zijn.
Er wordt beweerd dat de details op deze foto's aantonen dat deze 'kostuums met accessoires' werden gedragen zonder hun drukpakken en nooit gebruikt konden worden door iemand die daadwerkelijk op de maan was - ze hadden niet de afdichtingen die nodig waren om ze op betrouwbare wijze onder druk te zetten en een extern vacuüm te weerstaan. Deze pakken waren dus eigenlijk kostuums voor fotografie en film.
De pakken werden dus gebruikt in de studio. Een ander item was nog wel nodig om daar het 1/6g effect te bereiken (zoals op de maan). De astronauten moesten lijken te lopen en werken onder een sterk verminderde zwaartekracht in de Apollo-beelden - nogal moeilijk te bereiken met alleen slow motion filmen.
Een belangrijk onderdeel van de onderkleding die daadwerkelijk werd gedragen voor de Apollo-fotografie was een harnas om het gewicht van de artiest te verlichten.
Rond de heup worden een paar draden bevestigd aan weerszijden van het heupgewricht op de onderrug, die verbonden zijn met een enkele draad die door een opening in de bovenrug van het kostuum wordt geleid. Hierdoor kan de astronaut/acteur tot 45% van zijn gewicht afnemen voor een optimaal effect.
Een enkel monofilament van ongeveer 5 mm ondersteuningsdraad verbonden met het harnas van het lichaam zou op zijn beurt verbonden worden met de speciale gewichtsverlichtende rigs die boven de studiosets lopen, zoals voorgesteld in de afbeelding linksboven.
Foto: NASA RV
