Inloggen

Log in of maak je account aan.

Wachtwoord vergeten? Registreren
Registreren
Wachtwoord vergeten

Wachtwoord vergeten? Voer je gebruikersnaam of e-mailadres in. Je ontvangt een link via e-mail om een nieuw wachtwoord in te stellen.

Registreren
Start Magazines Zoeken Shop Rubrieken

De ene liberaal is de andere niet

Redactie - 25-06-2024

Triomf en ondergang.

Het politieke toneel in Vlaanderen is pijnlijk helder: Open VLD is een schim van wat het ooit was. De partijtop heeft jammerlijk gefaald bij de verkiezingen, en in het Vlaams Parlement zijn de liberalen nu nauwelijks groter dan het linkse PVDA. Aan de andere kant van de taalgrens ziet het plaatje er totaal anders uit: daar schittert de MR van Georges-Louis Bouchez als de grote winnaar van de verkiezingen, met een verpletterende uitslag.

Open VLD: een gezonken schip

De toekomst van Open VLD is allesbehalve rooskleurig. De voorbereidingen voor nieuwe voorzittersverkiezingen zijn getroffen, maar wie de partij weer op de rails moet krijgen, is een raadsel. Oud-voorzitter Egbert Lachaert, nu verkozen in het Vlaams Parlement, stelt in ‘De Zondag’ een snoeiharde diagnose: "Op lange termijn kan er in Vlaanderen wél weer een liberale partij opstaan die 20 procent behaalt. Maar dan moeten we nu een breuk durven maken met het verleden."

Lachaert pleit voor een radicale koerswijziging, te beginnen met de naam van de partij. “Die is na 25 jaar compleet versleten,” aldus Lachaert. Hij stelt zelfs dat de partij een dictatoriale leider nodig heeft om weer op te krabbelen. "Dat klinkt wellicht raar uit de mond van een liberaal, maar we hebben nood aan iemand die iedereen in de pas doet lopen en niet plooit voor tegenstand van clans."

De eerste kandidaat-voorzitter, Tineke Van hooland, staat al te trappelen. Ook Lachaert krijgt veel verzoeken om opnieuw mee te doen, maar hij voelt tegenwerking binnen de partij. Eva De Bleeker, Vlaams Parlementslid, overweegt eveneens een gooi naar het voorzitterschap, maar dan in groep. “Dit project moet door verschillende mensen gedragen worden. We zijn met veel mensen aan het spreken.”

Bouchez, Bouchez, en nog eens Bouchez

Terwijl Open VLD spartelt, triomfeert de MR aan de andere kant van de taalgrens onder leiding van Georges-Louis Bouchez. Voor Lachaert is Bouchez het grote voorbeeld: "Bouchez en de MR tonen alvast de weg." Bouchez bemoeit zich met de onderhandelingen op alle niveaus en drukt vastberaden zijn stempel op het beleid.

In ‘De Morgen’ laat het enfant terrible van de Belgische politiek zich zelfverzekerd uit: "Mochten de N-VA en de MR alleen rond de tafel zitten, we hadden volgens mij binnen 10 dagen een federale regering." Ook in Brussel, waar een regeringscoalitie nog niet in zicht is, drukt Bouchez zijn wil door. Zijn boezemvriend en partijgenoot, David Leisterh, de gedoodverfde toekomstige minister-president, heeft daar geen problemen mee: "Het voordeel is dat Bouchez onze krijtlijnen heel duidelijk heeft kunnen uittekenen."

De Brusselse informateur, Elke Van den Brandt, bekritiseert Bouchez’ inmenging. "De Brusselse ploeg zal door een Brusselaar worden bestuurd," benadrukt ze in De Zevende Dag. Het blijft afwachten of de veronderstelde afspiegelingscoalitie – N-VA, CD&V, Vooruit en Groen – ook daadwerkelijk vorm krijgt.

Bouchezbashing

De term ‘Bouchezbashing’ is inmiddels ingeburgerd. N-VA-coryfee Jan Peumans heeft er geen zin meer in. Hoewel hij verkozen is met ruim 22.000 stemmen, geeft hij zijn zetel door omdat hij niet wil zetelen naast iemand als Annick De Ridder, die een neoliberaal beleid voorstaat.

CD&V-voorzitter Sammy Mahdi haakt hierop in. In ‘La Libre Belgique’ benadrukt hij dat een groeinorm van 1,5 procent in de gezondheidszorg, zoals voorgesteld door de N-VA, niet acceptabel is voor CD&V. "Wij zullen het niet doen. We hebben hervormingen nodig, maar geen neoliberale regering."

De kritiek op Bouchez neemt toe. Voor Vooruit is hij onbetrouwbaar. "Als ik straks een kruimel van mijn bord laat vallen, zal ik een sluikstorter zijn," verzucht Bouchez. Melissa Depraetere, voorzitter van Vooruit, stelt zelfs: "Het zou beter zijn dat hij minister-president van Wallonië wordt. Dan zijn wij ervan af. En dan hoeft hij geen Nederlands te leren."

De term ‘Bouchezbashing’ is een blijver. In de Wetstraat is een nieuw woord geboren, en de kritiek op Bouchez blijft aanzwellen. De twee gezichten van het liberalisme, gevangen in een taalgrens die zowel verbindt als verdeelt.

(Foto: screenshot YouTube/Open Vld/ De Zevende Dag)

Liberalen Nieuws nationaal

Reacties

Resterende karakters 500
Nieuwsbrief Mis nooit meer het laatste nieuws, exclusieve aanbiedingen en boeiende verhalen van P-magazine! Schrijf je nu in voor onze nieuwsbrief en blijf altijd op de hoogte.
Zoeken