Ik heb vandaag lang getwijfeld of ik er een stukje over zou schrijven, maar aangezien journalisten - in tegenstelling tot politici waar het obscurantisme ondanks de verlichting welig tiert - toch schermen met openheid en transparantie, heb ik het toch maar gedaan.
Ik heb vannacht over prinses Delpine gedroomd. Dat is de tweede dochter van Albert van België die zich nu von Saxen Coburg und Gotha Saalfeld noemt terwijl er in het Staatsblad nog steeds geen enkel spoor van die naamswijziging te vinden is en terwijl ze in Frankrijk zelfs gewoon als Delphine Boël in de dikke bottin téléphonique staat.
Delphine kwam ondanks haar leeftijd al dansend en huppelend in die droom voor. Het rare is dat ik overdag nooit zou dagdromen over die dochter van Albert en Sybille. Het toont nog eens aan dat we geen controle hebben over de zaken die ‘s nachts gebeuren.
Plots vertelde prinses Delphine iets. We stonden samen voor het kasteel van Laken aan de drukke Koninklijke Parklaan. Daardoor kon ik ze niet zo goed begrijpen, maar ze sprak zeker Nederlands. Nederlands! Geen Engels of Frans? Het was dus een erg onrealistische droom.
Wat ze zei, kon ik dus spijtig genoeg niet goed verstaan door het razende verkeer. Ik denk dat ze een geheimpje wilde vertellen over haar iets oudere halfbroer Philippe de Belgique. Het geraas van het verkeer was te luid. Van dat telewerken was niet veel te merken, daar in Laken.
Plots werd ik brutaal wakker. Mijn levenspartner vond dat ik weer eens te luid aan het snurken was. Dat zal wel. Ze was gewoon jaloers omdat Delphine onverstaanbaar Nederlands met mij aan het praten was.
