Stel dat een bekende Vlaming (BV) op tv komt vertellen dat hij gefascineerd is door herr Hitler en dat hij tranen in de ogen krijgt bij het bezoeken van plaatsen waar herr Hitler ooit verbleef. Je begrijpt wat ik wil zeggen.
Als een BV dat vertelt over een andere massamoordenaar zoals Napoleon dan is dat plots wel oké. Vreemd.
Gisteren ging Jelle Cleymans - net zoals zijn grote idool - roemloos ten onder in het programma De Allerdomste Mens op Play4.
We begrijpen wel enigszins waarom Cleymans een oeverloze bewondering heeft voor de Franse tiran: ze zijn beiden kleine mannetjes. Geen dwergen (met alle respect voor mensen die aan dwerggroei lijden uiteraard), maar toch veel kleiner dan de gemiddelde man.
We kwamen overigens ooit een andere bekende Vlaming tegen (van het vrouwelijke ras) en ze vertelde me dat ze verbaasd was dat ‘Pac-Man’ zooo klein was.
Cleymans vertelde gisteren dat hij in Elba was en tranen in de ogen kreeg van emotie toen hij daar het verblijf van de Franse massamoordenaar bezocht. Elba (Italiaans: Isola d'Elba) is een eiland nabij de stad Livorno in Italië. Het is het grootste eiland van de Toscaanse Archipel.
De Franse massamoordenaar Napoleon Bonaparte verbleef van 4 mei 1814 tot 26 februari 1815 in ballingschap op dat eiland Elba, nadat hij voor de eerste keer uit zijn macht gezet was. Hij werd door de geallieerde mogendheden die hem verslagen hadden wel tot soeverein vorst van dit eiland benoemd (vreemde beslissing overigens) en hij mocht zelfs een leger van 600 man onder zijn bewind hebben (nog vreemder). (zie onder voor een spotprent)
De fransoos liet tussen twee vestingen zelfs zijn residentie bouwen, het Palazzina dei Mulini, en in San Martino staat de zomerresidentie van Napoleon, een fraaie villa met uitzicht op de stad. Napoleon heeft zijn - luxueuze - verblijf op het eiland nochtans als vernederend ervaren; uiteindelijk, na tien maanden, ontsnapte hij van het eiland en trok met getrouwen terug naar Frankrijk (de beruchte Honderd Dagen).
Door steeds jongere rekruten op te roepen en voortdurend oorlog te blijven voeren putte Napoleon zijn rijk economisch uit. De napoleontische oorlogen kostten het leven van ongeveer 3.100.000 à 3.500.000 soldaten en burgers, iets wat hem vrij onverschillig liet. Vooral voor landbouwers was het verlies van jonge zonen dramatisch. Mede als gevolg van de oorlogen, waarin minstens 916.000 Fransen sneuvelden, verloor Frankrijk tegen het midden van de 19e eeuw zijn demografisch overwicht tegenover Duitsland. In Rusland stierven als gevolg van de oorlog van 1812 naar schatting 795.000 mensen (ook bejaarden en kinderen), overleden op het slagveld, gewond of omgekomen door ziekten.
