Bij de Verhulstjes begint de crisis te bijten. Het moet zijn dat de financiële toestand zo penibel is daar dat ze nu al voedsel van de grond beginnen te eten.
De Verhulstjes zijn liefhebbers van eieren. Iedereen weet dat dit armeluisvoedsel is. Voor anderhalve euro heb je immers 12 eieren bij de grootgrutter waardoor je voor die lage prijs een volwaardige maaltijd voor vier hebt. Drie eieren per persoon dus. Je kan trouwens beter eieren kopen die uit de winkel komen met al die PFAS in de grond. En dan vraagt de Vlaming die gezond probeert te leven zich af hoe hij of zij die kanker opgelopen heeft.
Hier hebben we aan onze kinderen geleerd om geen voedsel te verspillen en op de grond te gooien en als dat voedsel per ongeluk toch op de grond zou beland zijn, dat voedsel zeker niet op te eten. Bij de Verhulstjes hebben ze dat zo niet begrepen. Een ei dat in het tapijt belandde, werd integraal en tot het laatste restje gerecupeerd en opnieuw op het witte broodje gelegd. Smakelijk.
Nu wordt er al eens gesteld dat we te netjes leven waardoor we geen immuniteit meer kweken. Daar zit zeker iets in, maar eten dat op de grond gevallen is en dat met honden in huis is toch iets anders. Dat zou ik toch niet meer opeten.
Er is dus maar een verklaring: de Verhulstjes zitten in slechte papieren. Dat eitje van 12,5 eurocent moet dus gerecupereerd worden. De pretparken waren lang gesloten en naar het schijnt moet dochter Marie nu zelfs liedjes zingen met een hond. Stel je voor. Daardoor konden ze al eens pannenkoeken eten, uiteraard opnieuw met veel eieren.
