Begin december 2015 was ik te gast bij RTL voor een praatprogramma op zondag. Het debat ging over koning Filip en de “thalassogate”. Filip en Mathilde zaten op 21 en 22 november in Frankrijk terwijl het land kreunde onder een terroristische dreiging. Bijna iedereen was verontwaardigd omdat de royals niet naar België waren teruggekeerd.
Bij de aanvang van het debat werd aan iedereen gevraagd wat ons standpunt was en of we vonden dat de koning naar ons land moest terugkeren. Mijn antwoord lag uiteraard voor de hand.
Een van de vrouwelijke panelleden vond daarentegen dat Filip daar mocht blijven. Ze verdedigde haar stelling tijdens het debat met een grote vurigheid.
Achteraf hoor ik dat ze eigenlijk van mening was dat Filip naar ons land moest terugkeren, maar dat ze haar mening had aangepast omdat er al heel wat panelleden kritisch waren voor de koning. Tja.
De vrouwelijke journaliste zat dus de hele tijd een mening te verkondigen die niet de hare was.
Een van de gasten was een redacteur van een Franstalig magazine. Hij vertelde me dat hij de opdracht kreeg van de hoofdredactie om geen kritische artikels meer te schrijven over de monarchie omdat hen dat telkens betalende lezers kostte.
De journalist: “Elke keer als ik een kritisch stuk schrijf, krijgen we brieven van boze lezers die tegelijk hun abonnement opzeggen.”
Het voorval bij RTL doet me vandaag denken aan een ander debat over het koningshuis. RTL en RTBF organiseerden toen op hetzelfde moment opnieuw een debat op zondag. Aangezien 5 van de 8 praatgasten dezelfde waren, werd een van de uitzendingen op voorhand opgenomen.
In het andere debat dat vervolgens live uitgezonden werd, was het uiteraard erg moeilijk om niet te verwijzen naar dat eerdere debat. Het tweede debat was dan ook slechter.
De praatgasten wisten van elkaar wat ze gingen zeggen. Het kwam surrealistisch over. De emoties waren nog meer gespeeld dan anders.
En wat hebben we uiteindelijk geleerd? Geloof niet te veel van wat er verteld wordt tijdens de debatprogramma’s op zondag. Het is toneel en doorgaans zelfs slecht toneel waarbij de gasten vaak niet eens menen wat ze vertellen.
