Merkwaardige anonieme telefoon gisteren in het Frans (zonder merkbaar of detecteerbaar accent). Samengevat twee kernboodschappen: het bezoek van ex-rijkswachters Bouhouche en Beijer (B&B) aan de Antwerpse diamantair in 1989 is volgens die persoon onlosmatig verbonden aan sommige andere misdrijven van de Bende. Boodschap 2: kraak dat bezoek van B&B aan die diamantair, en daarmee wordt het mysterie van de Bende veel duidelijker volgens de beller.
Het ‘testament’ van voormalig commissaris van de VSSE Christian ‘Canard’ Smets bevat 2 onderdelen: de vaststelling dat de ‘holdups’ van de Bende rond racket (chantage of afpersing van Delhaize) draaien en een verwijzing naar dat Antwerpse avontuur van Robert ‘Bob’ Beijer en Madani ‘Dany’ Bouhouche (B&B). Dat tweede element wordt vandaag vergeten. Bewust?
Op de twee fora over de Bende is er vandaag overigens grote frustratie te merken dat ook op dat eerste deel van die bekentenis van Smets - voor zover geweten - niet verdergewerkt wordt. Enkel de extreem-rechtse piste wordt onderzocht. Het is alsof de ontkenning van Delhaize toen voldoende is om die piste van racket af te sluiten. Het zou het 'oplossen' van misdrijven vandaag wel een pak makkelijker maken.
De feiten dan. Op 2 september 1989 wordt de Libanese diamantair Suleiman Ali Ahmad van de beroemde/beruchte familie Ahmad in zijn appartement te Antwerpen doodgeschoten. Is dat de bedoeling of niet? Al vrij vlug worden die ex-rijkswachters Bouhouche en Beijer van dat feit verdacht.
Die familie Ahmad is dus van Libanese afkomst, ze zijn sjiitische moslims. Er zijn die dag wel 3 personen aanwezig: Suleiman zelf, zijn zoon en zijn broer. Zijn B&B in een valstrik gelopen? Wisten ze niet dat Suleiman in het gezelschap van 2 familieleden was? Wat was de echte bedoeling van B&B?
Feit: Suleiman wordt dodelijk getroffen door een kogel uit een Colt .45 waarmee Bouhouche vuurde. Het wapen was ooit verkocht door Beijer aan Ton Quang Loc, en deze leende het terug van hem om aan Bouhouche tijdelijk te overhandigen.
Saïd, de zoon, werd ook beschoten door Bouhouche. Deze kreeg een kogel door zijn hoofd (aan zijn oog), maar overleefde het.
In een merkwaardig bericht van het persbureau France-Presse dat midden september 1989 vanuit Saida, Libanon, wordt verzonden, beschuldigt de vader van Suleiman, 65 jaar, Israëlische agenten van het elimineren van zijn zoon "omdat hij concurreerde met Israëlische handelaren op het Afrikaanse continent." Met het merkwaardige bericht wordt niets gedaan.
Opmerkelijk: er werden in die periode ook diverse aanslagen gepleegd tegen de Antwerpsen diamantair van de Rachbros Diamond Company. Geen enkel verband volgens de speurders.
Begin 1994 gaat het proces dan eindelijk door. Bouhouche zat dan in totaal 66 maanden of meer dan vijf jaar in voorhechtenis. Hij werd door de raadkamer uiteindelijk zelfs vrijgelaten omdat de voorhechtenis te lang duurde en elke verdachte binnen een redelijke termijn toch recht heeft op een proces. Hij heeft dan een krantenwinkeltje.
Twee andere beschuldigden, Christian Amory en René Chang Wai Ling, mogen eveneens vrij voor het hof verschijnen. De vijfde verdachte, Jean-François Buslik, zal niet in Brussel te zien zijn. Buslik vluchtte jaren geleden immers naar de Verenigde Staten.
Smets in zijn testament: “Een golf (82-83) chronologisch gescheiden van de andere (85) (waarvoor specifieke kennis nodig was); een andere meer dodelijke (in 1985) die alleen Delhaize viseerde en dan niets behalve 2 ervaren komieken B&B die zonder voorzichtigheid (in 1989) een Antwerpse diamantair bezoeken op een plaats vol camera’s (heel normaal!).” Het woord 'bezoeken' is relevant.
De kern van de zaak: waarom gingen die 2 'komieken' Beijer en Bouhouche op bezoek bij die Libanezen in Antwerpen? Ze deden dat volgens Beijer voor rekening van Sovjet-agenten die handelden in opdracht van hun ambassade in Parijs, om inlichtingen te verkrijgen over een Israëliër.
Nog steeds volgens Beijer waren het Sergei Krivosheaiev en Nikolai Govorokmine die met hem contact hadden genomen om via Ali Suleiman Ahmad inlichtingen te bekomen over een zekere Mosseiev, een Israëliër van dan ongeveer 35 jaar oud.
Een bron: “De familie Ahmad wordt (dan) in verband gebracht met handel in bloeddiamanten afkomstig uit conflictgebieden zoals Sierra Leone, Liberia en Congo.” In Sierra Leone werden de Libanezen geleidelijk uit hun dominante positie in de diamanthandel verdrongen door Russische gangsters en Israëlische diamantairs.
De familie Ahmad is - in tegenstelling tot wat dan in de pers verschijnt - niet onbesproken en wordt zelfs in verband gebracht met diverse misdrijven zoals grootschalige valsmunterij (het drukken van valse bankbiljetten) en witwaspraktijken.
Een bron met toegang tot overheidsinformatie: “De familie wordt in verband gebracht met financiële steun aan organisaties die niet bepaald 'zuiver' zijn waarbij zelfs Al-Qaeda en Hezbollah worden genoemd.” Hezbollah is de vijand van Israël.
De familie wordt volgens die bron ook in verband gebracht met illegale wapenhandel en met steun aan Charles Taylor en Mobutu. De familie wordt ook in verband gebracht met het financieren van verschillende staatsgrepen. De bron: “De familie wordt in verband gebracht met diamonds-for-weapons deals (het hoeven dus niet altijd drugs-for-weapons te zijn).
Het diamantbedrijf van Saïd (die dus een kogel van Bouhouche overleefde) zou van 'Douane & Accijnzen' zelfs een boete van meer dan 60 miljoen euro gekregen hebben. Saïd is getrouwd met de zus van Aziz Nassour. De bron: “Ze worden gelinkt aan een van de grootste fraudezaken in Nederland”.
Aziz Nassour is de oudste zoon van Ibrahim Khalil Nassour, een Libanese sjiitische zakenman die een belangrijke sponsor was van die terroristische Hezbollah-organisatie. Ibrahim Khalil Nassour had in 1983 het bedrijf "Diamonds Forever" opgericht, gevestigd in Antwerpen en gespecialiseerd in de import-export van geslepen diamanten. Zijn dochter Diana Nassour, de zus van Aziz Nassour, trouwde met Ali Saïd Ahmad, de man die de kogel van Bouhouche in het hoofd kreeg.
Die Ahmad-familie is dus een andere Libanese sjiitische familie die aanzienlijk rijk is geworden in de diamanthandel van Congo naar Antwerpen. De Ahmad-Nassour-clan specialiseerde zich in de handel in diamanten uit Sierra Leone, Liberia en de Democratische Republiek Congo die in Antwerpen werden doorverkocht alvorens de winst in Libanon te investeren, voornamelijk via vastgoedaankopen.
Aziz Nassour stond heel dicht bij oud-president Mobutu en zijn zoon Kongolo Mobutu, die massaal diamanten uit Congo verkochten aan Antwerpen. Toen Mobutu's heerschappij eindigde, ging Aziz Nassour samenwerken met rebellen in Oost-Congo in Oeganda en Rwanda.
De laatste vraag: hebben Bouhouche en Beijer de familie Ahmad en dus de Antwerpse klus onderschat en zijn ze daar inderdaad op onverwachte problemen gebotst? Het antwoord is neen: niet B&B kwamen om, maar Sieur Ahmad.
