Zuhal Demir ergert zich aan het feit dat de verkrachter van een zwangere vrouw te licht gestraft wordt.
Vier jaar cel, waarvan twee jaar effectief, dat is de straf die de 19-jarige Ben C. uit Hove krijgt voor het verkrachten van een zwangere vrouw. Goed een jaar geleden trok een doodgewone jongen – zoals zijn advocate Christine Mussche de dader beschrijft – een 29-jarige zwangere vrouw, die op weg was naar haar werk, van haar fiets en verkrachtte haar. Hij had – zoals dat heet – een stevig stuk in zijn voeten gezopen. Dat leverde een pijnlijk detail op. Hugo Coveliers – de advocaat van het slachtoffer – vertelt: “Even voor 6 uur vertrok de 29-jarige J.H., op dat moment zwanger van haar tweede kindje, vanuit Lier met haar elektrische fiets naar haar werk. Ze reed via de fietserstunnel op de Antwerpsesteenweg. In de tunnel kwam ze de beklaagde een eerste keer tegen. Hij sloeg haar op haar achterwerk. Vervolgens reed hij verder om haar een eind verderop op te wachten. Hij blokkeerde het fietspad en mijn cliënt sprak hem aan op zijn gedrag. Daarop gaf hij haar een vuistslag in het gezicht en sleurde haar van haar fiets. Hij bepotelde haar en dwong haar op handen en knieën te gaan zitten, in een poging om haar te verkrachten. Hij probeerde haar zwangerschapsbroek naar beneden te trekken, terwijl de zwangere dame zich bleef verzetten. Hij beval haar te stoppen met roepen. “Wees nu eens stil. Het kan hier op de makkelijke manier of op de moeilijke manier.” Ben C., die na een lockdownfeestje bij vrienden zwaar dronken op de fiets was gestapt, probeerde slachtoffer J.H. alsnog te overmeesteren. Hij trok haar broek naar beneden en haalde zijn geslachtsdeel boven, maar hij kreeg door het overmatig drankgebruik geen erectie. Hij heeft haar dan maar met zijn hand gepenetreerd, wat zo mogelijk nog vernederender was voor mijn cliënt.”
Nog een pijnlijk detail in de zaak is dat de dader verdedigd werd door advocate Christine Mussche, een advocate die doorgaans op de barricades staat voor de bescherming van kwetsbare vrouwen - zoals in de zaak De Pauw, gynaecoloog Bo Coolsaet en Jan Fabre. Zoals we al eerder schreven in P-magazine is het volkomen gerechtvaardigd dat zij dat doet, ware het niet dat bij het publiek de perceptie leeft dat Mussche de advocate van de misbruikte vrouwen is.
Mussche nam als volgt de verdediging op voor de verkrachter: “Hij is een doodgewone jongen die verschrikkelijke feiten heeft gepleegd. Het is geen excuus, maar hij was zwaar onder invloed van drank die ochtend. Daardoor had hij een black-out, waardoor hij zich niet bewust was van zijn daden. Hoe erg de feiten ook zijn, hij verdient gezien zijn jonge leeftijd een tweede kans in de maatschappij.”
Zual Demir, Vlaams minister van Justitie, spreekt in een Tweet haar verontwaardiging uit: “Een doodgewone jongen, meester Mussche? Een doodgewone jongen verkracht geen vrouwen. Daar is nooit een excuus voor. Nooit. #telagestraf.”
Een ‘doodgewone jongen’, meester Mussche? Een doodgewone jongen verkracht geen vrouwen. Daar is nooit een excuus voor. Nooit. #telagestraf https://t.co/a0w6jwqZdq
— Zuhal Demir (@Zu_Demir) April 4, 2022
Een opmerkelijke opmerking voor een minister van Justitie, als je de scheiding van machten in rekening brengt. “Geen probleem”, zegt haar woordvoerster. “Mevrouw Demir is Vlaams minister van Justitie, niet federaal. Bovendien is ze een mens met recht op een eigen mening. De minister vindt in het algemeen dat er in veel dossiers te lage straffen worden uitgesproken wanneer het gaat over verkrachting. Ze is voorstander van een hogere strafmaat, gecombineerd met dadertherapie.”
Mussche is alvast niet gediend van de mening van Demir: “Ze praat over een dossier dat ze niet kent. Het is teleurstellend dat ze zich laat leiden door krantenartikels zonder context. Ze had me gerust kunnen bellen, dan had ik het haar uitgelegd.”
Zelfs de advocaat van de verdediging kraait zijn verontwaardiging uit: “Het is als minister altijd beter geen commentaar te geven over een zaak die je niet kent.”
In het nieuwe seksuele strafrecht, werd de maximumstraf voor verkrachting onlangs nog opgetrokken tot tien jaar.
