In het ontwerp van decreet betreffende de onderwijsdoelen voor de tweede en derde graad van het secundair onderwijs wordt voor taal zwaar ingezet op 'chunks'. Deze 'chunks' worden in het document liefst 18 keer vermeld.
“Chunks laten toe om in een vroeg stadium van taalverwerving vrij veel taal te verwerven”, volgens het ontwerp van decreet. Chunks of brokken zijn volgens het document vaste uitdrukkingen. Het zijn woorden die samenhoren zoals 'utter disaster', 'by the way' of 'at the end of the day'.
Het is een techniek die vaak bij erg jonge kinderen gebruikt wordt om een taal te leren.
Chunks worden ook vaak gebruikt tussen spreker en luisteraar om na te gaan of de luisteraar mee is met uitdrukkingen zoals ‘You know what I mean’.
Chunks en chunking werden als cognitieve termen door de psycholoog George A. Miller in zijn paper "The Magical Number Seven, Plus or Minus Two: Some Limits on Our Capacity for Processing Information" (1956) geïntroduceerd. In 1993 ging Michael Lewis verder op die chunks in "The Lexical Approach". Hij stelde een andere manier voor om over taal na te denken en dus ook om een nieuwe taal te leren.
Het is wel vreemd om het ontwikkelen van de kennis van een andere taal in de tweede en derde graad van ons onderwijs op te hangen aan die chunks.
