“Omdat ze in de weg staan van mijn acteercarrière.”
Toen de dieren nog spraken, was acteren een beroep, een vak. En zoals voor elk vak waren er opleidingen. Velen voelden zich geroepen, doch weinigen waren uitverkoren. Een instituut als ‘Studio Herman Teirlinck’ leverde elk jaar slechts een handvol afgestudeerden af. Zij hadden leren spreken, acteren, zingen en dansen. Zij wisten wie Shakespeare en Molière was en konden zichzelf acteur/actrice noemen.
Ondertussen spreken de dieren niet meer en hoef je dat als acteur ook niet meer te kunnen. Als acteur mag je gerust op z’n Limburgs zingend spreken, stamelen, hakkelen en lummelen. Voor de vijfvoetige jamben van Shakespeare kom je dan wel niet in aanmerking, maar die meesterwerken worden toch niet meer gespeeld.
Is het geen armoe troef wanneer de kandidaatjes van het uitlachprogramma ‘temptation island’ zichzelf acteur gaan noemen? Is dat zo? Jawel. Het levende inktcanvas Fabrizio kwam in Café Play laten zien dat hij alle zichtbare tattoos laat verwijderen om zijn ‘acteercarrière’ niet in de weg te staan. “Ik ben eigenlijk een beetje logisch gaan nadenken voor mezelf”, bekent Fabrizio. “Ik denk dat in producties time is money is, en als ik twee, drie uur in de make-up moet zitten, elke keer als er een scène moet opgenomen worden, dan denk ik dat iemand zonder tattoos meer kans gaat maken.”
Tiens, dat zou wel eens kunnen, niet? Zo zie je maar dat wanneer je logisch nadenkt voor jezelf je tot grote inzichten kan komen. Of zouden er ook nog andere reden zijn, waarom iemand gecast wordt?
We kijken nu al uit naar de acteerprestaties van Fab.
Foto: screenshot PlayCafé
