Een masterclass in zelfdestructie.
Met de eindstreep van de verkiezingen in zicht, krijgt het blauw-rode kartel in Gent een onverwacht cadeau. Hafsa El-Bazioui, colijsttrekker voor Groen heeft haar op het kapblok gelegd met een erg pijnlijke mediablunder. Haar opvallende uitglijder zet de spotlights niet op haar plannen voor de stad, maar op de vermeende interne spanningen binnen de partij, en vooral op het kopmanschap van Filip Watteeuw.
Een bitse machtsstrijd op de achtergrond
Het had de perfecte climax kunnen worden: burgemeester Mathias De Clercq van Voor Gent en de groene schepen Filip Watteeuw die elkaar in de laatste rechte lijn naar de stembus het vuur aan de schenen leggen. Het leek een duel van de grote tenoren te worden, waarbij N-VA, CD&V en Vlaams Belang maar toeschouwers zouden zijn. De peilingen voorspelden een nek-aan-nekrace tussen het blauw-rode Voor Gent en Groen. Alles wees erop dat het duel tussen De Clercq en Watteeuw de campagne zou domineren. Tot Groen zelf roet in het eten gooide.
Hafsa El-Bazioui, de vrouwelijke colijsttrekker van Groen, zorgde eigenhandig voor een spectaculaire crashlanding door een interview bij De Afspraak last-minute af te zeggen. Haar uitleg – achteraf – raakte kant noch wal. Ze zou eigenlijk over de jongerenenquête van Humo komen praten, maar voelde zich niet comfortabel met het onverwachte onderwerp van de samenwerking met PVDA in Antwerpen. In haar plaats werd oud-Groenvoorzitter Meyrem Almaci van onder een steen gehaald. De situatie liep echter uit de hand toen VRT-anker Bart Schols op X haar beschuldigde van liegen, door te stellen dat de inhoud van het gesprek van meet af aan duidelijk was gecommuniceerd.
Onthullingen over de interne keuken van Groen
Achter de schermen rommelde het blijkbaar al langer bij Groen Gent, en deze mediastunt bracht die interne spanning genadeloos aan de oppervlakte. Een artikel in De Morgen van eerder die week onthulde het ongenoegen over het leiderschap van Watteeuw. Het verhaal schetste een beeld van een diepe kloof binnen de partij, waarbij El-Bazioui en Watteeuw niet langer samen campagne voeren. Vooral het autobeleid van Watteeuw, dat hem geliefd maakt bij de ene kant van de stad en gehaat bij de andere, zorgt voor wrijving. Dat beleid blijkt vooral slecht te vallen in de wijken met veel migranten. En laat dat nu net de doelgroep zijn waar El-Bazioui met haar naam moet scoren.
Toch blijft de top van Groen dit afdoen als “gestook van buitenaf”. Een kopstuk liet zelfs optekenen dat de spanningen over Watteeuw en El-Bazioui sterk worden overdreven. “Je vindt altijd wel een onnozelaar die ontevreden is, maar dit verdeelt de Gentse groenen niet,” klonk het. De waarheid en politiek is zelden compatibel. Niets aan de hand? Waarom liet El-Bazioui op Radio 1 dan na om Watteeuw volmondig naar voren te schuiven als hun kandidaat-burgemeester? Ze probeerde zich achter het nieuwe kiesdecreet te verschuilen, maar iedereen wist: hier was iets mis.
Mediablunder of gebrek aan ervaring?
El-Bazioui’s optreden kreeg weinig genade. Zelfs binnen Groen Gent wordt erkend dat de communicatiekeuzes ongelukkig waren. Hoewel Schols later op X liet weten dat de kwestie was uitgepraat, was de schade onmiskenbaar. De Gentse ecologisten hebben zich wederom in een lastige positie gemanoeuvreerd, net zoals ze dat op nationaal niveau deden in 2019.
Oppositie op de loer
Als Groen er niet in slaagt zondag de grootste partij te worden, wordt het oppositie. Mathias De Clercq van Voor Gent speelt ondertussen zijn kaarten zorgvuldig uit. Hoewel de lichtblauwe liberaal voorheen geen interesse had in samenwerking met de N-VA, kunnen de politieke banden met de nieuwe Vlaamse regering dit keer anders uitpakken. Een coalitie van Voor Gent (liberalen en socialisten) en Vlaams-nationalisten lijkt plots een stuk realistischer. Dan blijft de vraag of Groen zichzelf nog kan redden in de laatste dagen van de campagne, of wordt het een politieke nachtmerrie voor de partij die ooit heer en meester was in Gent?
