Waartoe twee jaar desinformatie door overheid en ‘experten’ kan leiden…
Er was eens… een levensgevaarlijk virus dat wellicht van vleermuis op mens oversprong, op een markt in China. Enkele maanden later had gans de wereld prijs: een nooit eerder geziene pandemie hield de ganse aardkloot in een ijzeren greep.
Farmareuzen gingen onmiddellijk aan het werk om een vaccin te ontwikkelen tegen dit virus. Ze maakten serieuze overuren: nog geen jaar later was de prik al klaar. Wat volgde, was een ook nog nooit eerder geziene, wereldwijde prikcampagne.
Aanvankelijk werd gezegd dat het vaccin tegen overdracht van het virus beschermde: wie zich niet voor zichzelf wilde laten prikken, die moest het op zijn minst voor een ander doen. Knappe bollen die op de staatsteevee kwamen vertellen dat dit misschien toch een beetje voorbarig was, die werden ontslagen.
Enfin, wat later bleek dat vaccin niet echt tegen overdracht te beschermen. Maar het beschermde wel tegen ziekte en ziekenhuisopname: wie zich laat vaccineren, die heeft geen of nauwelijks symptomen.
Dju, ook dat bleek niet waar. Er sukkelden tòch gevaccineerden met corona in het ziekenhuis. Volgens het narratief, waren het wel enkel gevaccineerden met al een zwakkere gezondheid. En ze mochten van geluk spreken dat ze gevaccineerd waren, of ze zouden geheid gestorven zijn aan het virus. Want nu weten we het, dat is wat het vaccin doet: beschermen tegen overlijden.
Doeme toch. Ook niet echt. Ook gevaccineerden bleken al snel nog gewoon te kunnen sterven aan corona. Maar toch: het is de pandemie van de ongevaccineerden en daarmee basta!
Gelukkig zal de booster, die vanaf volgende maand wordt uitgerold, beschermen tegen… overdracht van het virus. Dat is wat nu al gezegd wordt. Wij hebben een déjà-vu-gevoel…
Maar goed, bij zoveel desinformatie, leugens en propagandapraatjes door overheden en ‘experten’, is het niet helemaal verwonderlijk dat de mensen door het bos de naaldbomen niet meer zien. Ondergetekende was daar gisterenavond getuige van.
Het was behoorlijk druk in de Albert Heijn van Wijnegem. Desondanks was er – zoals gewoonlijk, waarom hebben ze daar in godsnaam de moeite gedaan om er meerdere te plaatsen – maar één kassa open, wat leidde tot een wachtrij tot halverwege de winkel. Ook aan de zelfscankassa’s stond een behoorlijke file.
Achter mij, maar dan écht vlak achter mij, klinkt genies. “O nee, ik had daarstraks hoofdpijn, ik begin het nu echt koud te krijgen. Ik denk dat ik koorts heb”, zegt een stem.
Ik kan een glimlach nauwelijks onderdrukken. Zo’n trucje om de wachtrij voor je wat in te korten: origineel. “Ge zult waarschijnlijk corona hebben, zoals je broer. Ik heb het nog gezegd hé”, aldus een andere stem.
Ik kijk achterom. Twee tienermeiden. Diegene die ik ervan verdacht ‘grapjurk’ te zijn, ziet er met haar rood doorlopen ogen en haar bleek gezicht werkelijk maar ziekjes uit. Maar ‘de grap’ moet nog komen. “Gelukkig ben ik gevaccineerd en kan ik hier in ‘t Shopping niemand besmetten”, zegt ze nu, veel stiller, tegen haar vriendin.
“Hoezo?” vraagt de andere, gezonde meid zich af. “Je broer, die is toch ook gevaccineerd?”
“Ach ja”, antwoordt de zieke, een beetje verwonderd. “Dan zal het een antivaxer moeten zijn die mij besmet heeft!”
De Vlaamse wetenschap mooi samengevat, zo ging door mijn hoofd...
