Het pad van een redacteur van P-Magazine gaat niet altijd over rozen. Lezers vergeten doorgaans vaak de doornen van die bloemen als ze het resultaat van ons labeur lezen.
Diezelfde lezers menen vaak dat we de mooiste job van de wereld hebben. Ze zien de resultaten op de knappe website van ons digitale blad. Ze zien uiteraard vooral de mooie dames en de uitstekende artikels van senior en junior redacteurs, maar ze vergeten het bloed, het zweet en de tranen die hieraan voorafgegaan zijn. Op dat punt zijn journalisten zoals bakkers.
Neem nu de artikels over de televisieprogramma’s. Als junior redacteur neem ik die klus op mij. Het lijkt een fluitje van een cent: naar een programma kijken en er een artikel over schrijven. Tientallen vrienden en vriendinnen beweren dat ze dat ook kunnen en dat hun artikels zelfs beter zullen zijn. Daar twijfel ik geen seconde aan. Meestal. Welnu, laat ze maar eens een artikel schrijven over de aflevering van gisteren met Nathalie Meskens, Lieven Scheire, Lauren Versnick en Dagny Ros in 'Waarheid, durven of doen' op VTM.
In dat programma worden zoals geweten 'vier bekende gezichten samengebracht in een riante villa waar ze zelf voor het avondeten moeten zorgen én waar ze bovendien pittige vragen, uitdagende opdrachten en dilemma's op hun bord krijgen'. Hoe moeilijk kan het zijn om een stukje over die interessante bekende mensen te schrijven? Erg moeilijk. Deze ochtend was het stuk klaar na uren nachtarbeid. Tot de eindredactrice zich moeide.
“Weet je wel wie de papa van Lauren is?” vroeg ze. Nu is er al ruim een jaar een soort van strijd aan de gang tussen ons om te bepalen wie het meeste weet. Doorgaans wint ze. Eindredacteurs en eindredactrices weten erg veel, en zeker meer dan junior redacteurs.
“Dat is Geert en Geert was wel privé-secretaris van de heer Guy Verhofstadt in de tweede helft van de jaren tachtig”, vertelde ze. Dat wist ik niet. "En weet je wel wat er gebeurt als je artikels begint te schrijven over zonen en dochters van machtige mensen?" Ik weet niet of ze dacht aan een politicus uit Brakel die toevallig ook uit de blauwe clan komt en waar we hier de laatste tijd, net zoals in de Italiaanse pers, vrij factueel over hebben bericht.
“Dus we mogen niets schrijven over Lauren omdat haar papa de privé-secretaris van de heer Guy Verhofstadt in de jaren tachtig was? Dus we mogen niet schrijven dat Lauren al haar liefdesavonturen met haar mama en haar zus aan de keukentafel besprak en dat haar mama haar zelfs nog extra liefdestips gaf? En we mogen niet schrijven dat ze onlangs de helft van haar pronte borstjes op Instagram smeet?” vroeg ik half retorisch.
Volgens onze eindredactrice is het inderdaad beter om dat allemaal niet te schrijven. Je weet maar nooit met een papa die de voormalige privé-secretaris van de heer Guy Verhofstadt was. Ze zei ook dat we beter voorzichtig konden zijn met de dame met de bolle buik. Naast een tijdelijke bolle buik heeft ze ook lange tenen. En die zijn minder tijdelijk.
