Een duur speeltje en een verlieslatend bedrijf.
In Spanje en Frankrijk betalen Arabieren het voetbal, in Italië de Chinezen. Het lijkt de laatste tijd alleen nog maar om geld te gaan in het voetbal. Het is natuurlijk nooit anders geweest. Punt is wel dat het systeem tegen haar limieten aanschuurt. De exuberante bedragen die aan stervoetballers worden betaald, zijn alleen nog voor schurkenstaten betaalbaar. Maar ook zij kennen grenzen.
Inter Milaan zit in niet al te beste papieren en evolueert langzaam richting puur overleven. Vandaag arriveert Steven Zhang, de Chinese voorzitter van Inter, in Italië. Er lopen onderhandelingen met een Amerikaans investeringsfond, die een oplossing zou kunnen bieden voor de noodlijdende club. Volgens de Italiaanse media zit een krediet van 250 miljoen euro in de pijplijn.
Qatar, de Arabische Emiraten, China en Amerika – stuk voor stuk landen waar voetbal een rariteit zijn – bepalen wie er waar speelt, voor hoeveel en hoe lang.
Bain Capital zou 250 miljoen euro willen lenen aan Great Horizon, de overkoepelende holding waarmee de Chinese Suning Group het merendeel van de aandelen bezit in het Italiaanse Inter Milaan. Een lening is het niet echt, maar een onderpand, waardoor de schuldenlast dragelijk zou worden. Eigenlijk is Inter een duur speelgoedje, een miljarden bedrijf dat verlieslatend is. De Chinese Suning Groep van de familie Zhang moest al 1,9 miljard aan aandelen verkopen om niet kopje onder te gaan.
Doch, ze ‘spelen’ gewoon verder. Superster Lukaku krijgt zijn wedde wat later op zijn rekening, maar zal geen boterham met choco moeten gaan eten. Doch, veel slechter moet niet worden bij Inter , want er is nog altijd internationaal interesse voor ‘Big Rom’.
