Stel je voor: een rij gespierde dertigers, trillend van opwinding, klaar om in beestmodus te gaan.
Niet voor een bak Jupiler, een Black Friday-deal, het slipje van Gwendolyn Rutten of de laatste PlayStation, maar voor een glimmend stukje karton met een cartoonrat erop.
Yep, Pokémonkaarten zijn tegenwoordig geen kinderspel meer, maar een volwaardige vechtsport. En waarom ook niet? Met kaarten die soms voor meer dan duizend dollar van eigenaar wisselen, lijkt het een logische stap om je volwassen waardigheid in de vuilnisbak te gooien en met een vliegende tackle een mede-verzamelaar uit de weg te rammen.
In de cel eindigen omdat je iemand een karatetrap hebt gegeven over een holografische Bidoof? Tijden zijn inderdaad veranderd.
Is dit wat Ash bedoelde met "I wanna be the very best"?
