Steven Spielberg heeft heel wat op zijn geweten sinds hij in 1975 met Jaws zijn grote witte haai introduceerde op het nog grotere witte scherm.
Zijn blockbuster van formaat had het triestige neveneffect dat de jacht op witte haaien een rage werd en door de autoriteiten oogluikend werd toegestaan.
Het idee van de witte haai als een niets en niemand ontziende vreetmachine blijkt echter niet te kloppen. In de documentaires van National Geographic wordt benadrukt dat deze haaien er niet op uit zijn om mensen met hun kaken te vermorzelen. "Het zijn hersenloze eetmachines, ze vreten alles op wat hen voor de kiezen komt’’, is de conclusie van de makers.
Grote witte haaien zijn met andere woorden de vuilnismannen van de oceanen. Bovendien denken steeds meer wetenschappers dat veel van de aan de witte haai toegeschreven aanvallen op mensen, in werkelijkheid aanvallen door andere grote haaiensoorten zijn, zoals de stierhaai en witpunthaai.
Niettemin: weinig mensen die het lef om deze theorie eens grondig uit te testen. Onderstaande kerel uit Californië deed het echter onbewust tijdens een boottrip op de Stille Oceaan. Hij dacht dat de dreigende vin in het water toebehoorde tot een reuzenhaai (basking shark): een van de minst agressieve haaiensoorten.
Het duurde niet lang tot hij en zijn maten tot besef kwamen dat ze opeens oog in oog stonden met de legendarische slechterik uit Jaws.
Gelukkig kwam de man er slechts met de schrik van af en met een Grote Bruine in zijn onderbroek.
