Kim Van Oncen is één van de zes ruwe diamanten die in de serie Dertigers hun acteerdebuut maakten. Op een erg natuurlijke, moeiteloze manier vertolkte zij in de reeks de rol van het losse feestbeest Saar. P leerde haar graag wat beter kennen.
Wie het gemiddelde jonge, Vlaamse gezin graag een spiegel voorhoudt, rukt zichzelf best weg van het mobiele scherm vol gefilterde en getimede filmpjes, en richt de blik beter op het verkwikkend banale Dertigers. Hoewel de reeks thema’s als vriendschap, liefde, (homo)seksualiteit, opgroeien, blijven hangen, drank, drugs, leven, dood en tijdelijkheid aan de kijker voorhoudt, is deze zich daar bijna niet van bewust. Wat je te zien krijgt, is het leven zoals het is. Verschillende levens waarin al deze aspecten op een andere, al dan niet subtiele manier, aan de oppervlakte of net daaronder, verscholen zitten. Bedenker en regisseur Wim De Smet castte om een erg duidelijke reden nog relatief onbekende acteurs om de hoofdrollen op zich te nemen. Onder hen Kim Van Oncen, die de rol van onbezorgd feestbeest Saartje De Smet voor haar rekening mocht nemen.
Het was schrikken toen ik te horen kreeg dat ik een hoofdrol voor een nieuwe serie op één te pakken had
“Aangezien ik vroeger wat modellenwerk heb gedaan, staat mijn profiel nog steeds in een database voor onder andere reclamespotjes. Voor de rol van Saar waren ze op zoek naar een bepaald profiel en het mijne bleek daar volgens de regisseur bij aan te sluiten. Ik was dus één van de velen die uitgenodigd werden voor de casting. Op dat moment deed ik niet veel castings meer, omdat ik het heel druk had met mijn werk en met mijn zoontje, Jack. Maar die selectiedag voor Dertigers kwam mij toevallig wel uit, dus was ik er naartoe gegaan om eens te kijken wat dat zou geven. Ik geloofde echt niet dat ik kans maakte op de rol. Er zijn immers zoveel mensen die op zo’n dagen de revue passeren. Ik had er op voorhand dus niet veel tijd in gestoken (lacht), maar heb mij net voor ik binnen moest even voorbereid in de hal met een van de andere actrices. Ik had wel begrepen dat ze het zo natuurlijk mogelijk wilden houden en dat we voor een stuk moesten improviseren tijdens de auditie, dus ik wilde gewoon ontspannen mezelf zijn. Daarna ben ik naar huis gegaan met het idee dat het wel goed was gegaan, maar nu niet bijzonder goed. Desondanks bleef ik uitgenodigd worden voor de volgende selectierondes, tot er uiteindelijk twee mogelijke Saartjes overbleven. Er zijn dan verschillende combinaties uitgeprobeerd, met verschillende Barten, Tinnes, Pieters en Saartjes. Tot op dat punt dacht ik nog steeds niet dat dit voor mij effectief werkelijkheid zou worden, dus toen ik te horen kreeg dat ik de rol te pakken had, een hoofdrol in een nieuwe serie op één, was dat toch even schrikken.”
Kim Van Oncen had al wat camera-ervaring mogen opdoen als model voor fotoreportages en tv-spots en als presentatrice voor Nickelodeon en ATV, maar verder was het echte acteerwerk helemaal nieuw voor haar.
“Behalve voor die reclamespotjes had ik helemaal nog geen acteerervaring, noch had ik ervaring met opnames voor een film of serie. Dat gaat ook helemaal anders in zijn werk dan bij zo’n spotjes. Meedoen aan Dertigers was wat acteren betreft dus meteen mijn vuurdoop. Na het bekijken van de pilotaflevering, vond ik dan zelf dat het eigenlijk nog wel meeviel. Hoewel ik vroeger wel dictielessen heb gekregen en dus Algemeen Nederlands kan, was ik blij dat ik van de regisseur mijn eigen, vertrouwde Antwerpse dialect mocht spreken (lacht). Verder heb ik met mijn enthousiasme, passie, motivatie, plezier en professionalisme iets moois proberen te maken van mijn personage. Ik ben er voluit voor gegaan.”
Hoewel Kim Van Oncen geen volslagen onbekende is met haar 57.000 volgers op Instagram en in de mediawereld, voldeed ze toch aan één van de belangrijkste vereisten van de regisseur: geen gedoodverfde gezichten.
“Dat wou hij vooral om de geloofwaardigheid van het verhaal te vergroten. Hij wilde de kijker alles doen vergeten om zich volledig in de personages te kunnen inleven. Als je altijd dezelfde mensen op het scherm ziet terugkomen, kan je die moeilijk nog loskoppelen. Dat was bij ons volgens mij gemakkelijker. Daar hebben we dan ook heel veel positieve reacties op gekregen. Iedereen vindt het fijn om eens frisse gezichten op tv te zien en ander talent aan bod te zien komen. Mijn collega’s hebben serieuze opleidingen in de theaterwereld achter de rug en hebben al wat ervaring met theaterrollen. Voor hen is het hun hoofdberoep. Ik ben blij dat ook zij hun kans nu hebben gekregen.”
Yannick De Coster, Kim Van Oncen, Tom Dingenen, Evelien Van Hamme, Kristof Goffin en Ellen Verest waren dus volslagen onbekenden voor elkaar, voordat ze als een hechte vriendengroep geloofwaardig het scherm moesten vullen.
“We hadden elkaar al wel gezien bij die laatste casting, maar dan is iedereen voor zich bezig natuurlijk. Bij die pilotaflevering, die op een nacht opgenomen werd van acht uur ’s avonds tot vijf uur ’s morgens, werd echter meteen kei hard gelachen. De sfeer zat meteen goed, iedereen geloofde in het project en wou ervoor gaan. Er was meteen een klik bij iedereen en ik hoopte dat die bij zo’n grote groep mensen zou kunnen blijven duren. De opnames liepen immers van mei tot september en gedurende die maanden werk je vrij intensief samen. We zijn ook een week samen naar de Ardennen geweest voor de opnames en ik kan in alle eerlijkheid zeggen dat er nooit discussies zijn geweest. Er zitten in de groep een paar serieuze ambiancemakers die altijd klaarstaan met een mopje of een verrassing. De regisseur had er zijn werk mee om ons in toom te houden (lacht). Acteurs staan er ook om bekend dat ze extravert zijn, en dat is in deze groep niet minder waar. De band die tussen ons ontstaan is tijdens de opnames, is zeker de band op tv ten goede gekomen. Ook nu nog staat onze WhatsApp groep niet stil. We helpen elkaar verder als vrienden en collega’s en er bestaat geen jaloezie tussen ons.”
Het realisme van de reeks ligt in de banaliteit ervan
Dat de serie Dertigers zo’n grote bijval mocht krijgen van het publiek, heeft ongetwijfeld iets te maken met dat ongedwongene, dagdagelijkse, menselijke, dat de acteurs zo moeiteloos naar het witte doek wisten te brengen. De reeks zet stuk voor stuk herkenbare personages en situaties neer. Vooral losbol Saartje De Smet kon de harten van de Vlaamse kijkers veroveren.
“Saartje is op het eerste zicht inderdaad leuk, wild en onbezonnen. Maar ik vind het tof dat ze doorheen het verhaal ook echt diepgang meekrijgt en dat haar vluchtgedrag na verloop van tijd betekenis krijgt. Ze heeft twee kanten, waarin ik mij op bepaalde vlakken wel herken. Op andere vlakken is zij dan weer helemaal anders dan ik en leun ik dan weer meer aan bij het personage Tinne, de bezorgde, verantwoordelijke moeder. Ik denk dat het herkenbare van de personages en de situaties de reeks net zo sterk maakt. Sommige dialogen en gebeurtenissen lijken banaal, maar net die banaliteit maakt het realistisch. Vaak ligt het realisme van series die dat beogen, er net dubbel zo dik op. Het is dan ook moeilijk om niet in dat scripted realisme over te gaan. Eigenlijk is dat echt een pluim op de hoed van de regisseur. Ik denk niet dat de dingen echter weergegeven kunnen worden dan hoe hij dat gedaan heeft met Dertigers. Ik kreeg van vrienden soms de opmerking: die regisseur heeft precies een microfoon in onze living gehangen. Wim De Smet is zelf homoseksueel en heeft geen kinderen, maar kan toch heel geloofwaardig de moeilijke relatie tussen bijvoorbeeld Tinne en Bart en hun kinderen weergeven. Daar moet je ongelooflijk veel empathie voor hebben denk ik. Om zoiets geloofwaardig en herkenbaar op televisie weer te geven, dat is een kunst.”
Met een eigen zaak, een vaste relatie van zeven jaar, een zoontje van 3,5 en de leuze look like a girl, act like a lady, think like a man, work like a boss op haar officiële webpagina, weten we al in welke opzichten Kim verschilt van de fictieve Saar.
“Ik ben zelf ook een extravert, opgewekt en impulsief iemand. Op dat vlak herken ik mezelf wel in Saartje. Maar langs de andere kant ben ik echt een controlefreak. Sommige keuzes die Saar maakt, vind ik bijvoorbeeld veel te onbezonnen, dom en gevaarlijk. Ik heb het liever veel veiliger en meer gecontroleerd. Hoewel ik in mijn studententijd ook regelmatig ging feesten en zeker van die vrijheid geprofiteerd heb, lette ik altijd op hoeveel ik dronk. Ik ben eerlijk nooit laveloos geweest, er is een grens waar ik echt niet over wil gaan. En drugs heb ik ook bewust nooit gedaan. Ik vind het ergens een beetje zielig dat Saar daar haar toevlucht tot neemt om aan de realiteit te ontsnappen. En het is in de serie wel duidelijk welke consequenties dat heeft. Sinds ik mijn eigen zaak heb en moeder ben geworden, heb ik trouwens ook geen tijd meer om elke week uit te gaan of om tot de middag in mijn bed te blijven liggen. Integendeel, ik sta elke dag, weekends incluis, om zes uur op. Alleen met nieuwjaar permitteer ik het mij om nog eens te blijven liggen (lacht). Daarnaast staat Saar ook heel open tegenover seks en porno. Dat mensen naar porno kijken, vind ik gezond en normaal. Maar ik ben zelf bijvoorbeeld absoluut niet het type van de onenightstand. Ik kan niet wakker worden naast een wildvreemde man. Daar kijk ik teveel voor naar het nieuws (lacht). Ook die twee buitenlanders die ze in haar appartement laat, zouden in mijn hoofd even goed twee psychopaten kunnen zijn. Zo’n dingen zou ik niet durven. Op een gegeven moment zegt Saar tegen Bart over zijn zogenaamde overspel: het is toch maar poepen. Voor mij niet, er moet echt een gevoel bij zitten. Als je toch dat lichamelijke opzoekt, hangt alles af van de afspraken die je met je partner gemaakt hebt en over de manier waarop je daarover communiceert.”
Dat brengt ons meteen bij het feit dat Van Oncen bij haar acteerdebuut wel meteen ook naakt ging.
“Dat stond zo in het script. Wim De Smet wilde Saar vanaf het begin afschilderen als een losse wildebras, om daarna over te gaan naar haar zachtere, zorgzame kant. Door haar al vrij snel in de serie naakt te tonen, schetste hij dat imago meteen. Ik stond daar niet bepaald om te springen, maar het is niet naakt om naakt te gaan, het bleef functioneel. Zoveel problemen had ik er dus niet mee. Uiteindelijk valt er ook echt niet veel te zien. Een vrouw stapt in de douche. En douchen doet iedereen naakt. Anno 2019 wordt daar toch niet veel ophef meer over gemaakt. Op een natuurlijke manier een lichaam laten zien, draagt bij aan de geloofwaardigheid van het verhaal en de echtheid van de personages. Ik heb mijn grenzen, maar ik had niet het gevoel dat die grenzen met die scène overschreden werden. Iedereen heeft snel en professioneel zijn werk gedaan en dat was het. Ik wist ook wanneer die aflevering uitgezonden zou worden, dus ik heb die dag tegen al mijn medewerkers gezegd waar ze zich aan konden verwachten en dat ik er de dag daarna geen woord over wilde horen (lacht). En ik heb daar geen opmerkingen over gekregen. Iedereen staat daar toch ruimdenkend tegenover, zelfs mijn vader en broer bijvoorbeeld. Ook mijn man had het eigenlijk niet heel moeilijk met het feit dat zowat al zijn vrienden mij sindsdien naakt hebben gezien. Hij vond dat ik er goed uit zag en dat ze mij goed in beeld hadden gebracht. Dat was wel leuk om te horen. En het is ook tof om te merken dat de meeste mensen daar toch op een respectvolle manier mee om kunnen.”
Ze zijn aan mij nog geen lijntje coke komen vragen, nee
Ondertussen staat er al een tweede seizoen met de zes vrienden op het programma. De opnames daarvan moeten nog beginnen, maar Kim kijkt er alvast naar uit om haar personage opnieuw een doodnormaal leven in te blazen.
“We zijn heel blij dat de reacties zo positief waren en dat er dus een tweede seizoen komt. Ik ga terug even op zoek moeten naar Saar, want ondertussen is het al een hele tijd geleden dat ik haar nog vertolkt heb, maar dat komt wel goed. Of ze op het rechte pad terecht zal komen, is nog afwachten (lacht). Ik dacht eerlijk gezegd dat er meer negatieve reacties zouden komen op dat personage. Ik heb er online echt naar gezocht, maar die waren er eigenlijk niet. De mensen reageerden soms wel fel op het personage van Evelien Van Hamme, Tinne Dejaeghere. ‘Wat een irritante zaag, dat mens kan geen plezier maken’, lees ik soms. En als ik dan vertel dat Evelien een kei toffe, happy single is die veel uitgaat, kijken mensen daar wel van op. Ongelooflijk toch dat zij dat personage dan zo overtuigend neer weet te zetten. Aan mij zijn de mensen nog geen lijntje coke komen vragen, nee (lacht).”
