Onze motivatie om de regeltjes te volgen is weg.
De universiteit van Gent komt met cijfers waaruit blijkt dat nog maar 35 procent van de Vlamingen gemotiveerd is om zich aan de coronamaatregelen te houden. Midden maart was dat nog 81 procent. Met de bubbel van 5 is het nog erger. Blijkt dat slecht 20 procent zich er strikt aan houdt.
En dus bedenken slimme koppen oplossingen. Professor gezondheidspsychologie Omer Van de Bergh – lid van de expertengroep – komt in Het Nieuwsblad met drie ingrepen.
– de maatregelen moeten logischer en begrijpelijker
– er moeten duidelijke doelen worden voorop gesteld, want onvoorspelbaarheid en oncontroleerbaarheid zijn twee grote stressfactoren die motivatie ondermijnen.
– maak weer een groepsgebeuren, zoals het applaudisseren voor de zorgsector, of een ludiek coronakwartiertje na het nieuws, met een wedstrijd voor een nieuwe slogan en waarin BV’s (en ook gewonen mensen)vertellen hoe ze omgaan met de regels
Wij moesten dit twee keer lezen, de ogen uitwrijven, nog eens lezen om dan te aanvaarden dat het er wel degelijk stond. Ook epidemioloog Pierre Van Damme wil de evenementensector een duwtje in de rug geven en ze inschakelen om de bevolking op een grappige en ludieke manier te informeren en entertainen.
Een duwtje in de rug inderdaad, maar wel in foute richting van de afgrond. Elk zichzelf respecterend kunstenaar moet hier toch slecht van geslapen hebben. Als je kunst herleid wordt tot de bravoure van een cliniclown (met alle respect voor de cliniclowns), dan begrijp je eindelijk waarom ze daarboven geen moer om je geven.
Maar het kan nog erger. Gedragspycholoog Mark Nelissen (UA) zegt letterlijk om kleuterleidsters de maatregelen te laten uitleggen. “Zij zijn goed in het vereenvoudigen van een probleem."
Echt? Hebben we kleutertaal nodig? Hebben mensen die hun baan verloren en in een slapend Kempens dorp tussen bos en hei met een mondmasker de straat op moeten om hun blauwe stempelbrief in de bus te gaan schuiven van de vakbond, nood aan een verwende BV die komt uitleggen hoe hij met corona omgaat, hebben zij nood aan dat applaus voor de zorg (waar het op dit moment in vergelijking met golf één heel rustig is), hebben zij nood aan spelletjes ‘bereik je doel’ met de juf van de eerste kleuterklas als grote leider? Of willen zij willen een duidelijke stem, proportioneel gemotiveerde maatregelen, en zonder zever weer aan het werk?
