En de war on drugs natuurlijk.
Wie dezer dagen over de Antwerpse ring rijdt, die kan er op borden lezen dat het wegdek van het viaduct van Merksem in slechte staat is. Maar eigenlijk is gans Merksem – en bij uitbreiding heel Antwerpen – in slechte staat. Al sinds 2018 ontploffen er daar namelijk bommen en granaten bij de vleet. Hoe dat komt? Een oorlog tussen verschillende drugsbendes, en een ‘war on drugs’ die nog moet begonnen worden, maar waar vooralsnog geen legeraanvoerder voor gevonden werd.
Joris Van der Aa is een Antwerpse misdaadjournalist die vooral schrijft voor Gazet Van Antwerpen. Daarvoor volgt hij ‘the war’ tussen drugsbendes op de voet. Wellicht weet Van der Aa ook wel namen van de Mocro-maffiajongens, maar die vernoemt hij nooit. Wellicht wil hij niet eindigen zoals de Nederlandse misdaadjournalist Peter R. de Vries. Maar Van der Aa noemt wel andere namen.
Op 22 augustus bijvoorbeeld, wanneer hij door Raf Liekens geïnterviewd wordt door ‘Humo’. Liekens stelt dat linkse partijen meer wijkagenten willen om het probleem op te lossen, terwijl Filip Dewinter pleit voor legerpatrouilles in de Antwerpse probleemwijken. Daarop heeft Van der Aa meteen een antwoord klaar: “Als er één politicus bevriend is met de georganiseerde misdaad, is het Dewinter wel. Hij heeft altijd banden gehad met Maurice De Velder, een veroordeelde witteboordcrimineel en met de familie Van Mechelen. Willy Van Mechelen is een ex-rijkswachtbaas die werd veroordeeld voor corruptie en drugshandel. Zijn broer Hugo maakte grote sier als pooier en oplichter, terwijl zijn vrouw jarenlang secretaresse van Dewinter en VB-gemeenteraadslid in Brasschaat was.”
Voor wie de Humo niet leest, wordt het interview op 30 augustus nog eens herhaald in ‘De Morgen’, met een andere titel en een nieuwe eerste paragraaf weliswaar. Na de twijfelachtige poging tot ontvoering van Vincent Van Quickenborne, wordt het stuk nog eens op de frontpagina gezet.
Zowel in ‘De Morgen’ als in ‘Humo’ suggereert Van der Aa dus dat Filip Dewinter en Maurice De Velder de onderwereld van cocaïnestad Antwerpen leiden, of er op zijn minst toch iets mee te maken hebben.
Hallo, Filip Dewinter, hoe zit dat? “Dat verhaal heeft Van der Aa nu al een aantal keren opgedist in verschillende kranten en magazines. Van Mechelen zijn vrouw is inderdaad een tijdlang mijn secretaresse geweest, maar het gaat niet eens over hem, maar over zijn broer. Die is hoogbejaard en zit in de gevangenis. Ik ken hem trouwens niet persoonlijk. Ik heb daar dus helemaal niks mee te maken.”
“Of ik daar zwaar aan til? Helemaal niet: het verhaal dat Van der Aa ophangt is zo ongeloofwaardig dat iedereen wel beseft dat het larie en apekool is. Het is niet meer dan een poging tot imagoschade.”
Anderzijds hekelt Dewinter wel het feit dat Joris Van der Aa steeds dezelfde plaat afspeelt over hem, zonder het ooit te checken: “Enig tastbaar of concreet bewijs, dat moet nooit geleverd worden. Het is alsof hij denkt: ik ben journalist, ik mag schrijven wat ik wil.”
Dewinter over zijn relatie met De Velder: “Mijn relatie met Maurice De Velder is altijd louter professioneel geweest, maar wat zou die man in godsnaam te maken hebben met de drugsmaffia in Antwerpen?”
Ook Maurice De Velder is het beu dat zijn naam door Joris Van der Aa steeds door het slijk gehaald wordt. “Na de publicatie in ‘Humo’ op 23 augustus, stuurde ik mijn ‘recht van antwoord’ naar de redactie. Omwille van de inhoud én de toon van het artikel, wordt de indruk gewekt dat ik zou betrokken zijn bij drugshandel en word ik in verband gebracht met de georganiseerde misdaad. Mijn ‘recht van antwoord’ werd nadien in Humo gepubliceerd, maar dan komt identiek datzelfde artikel – met een andere titel weliswaar, maar wel met dezelfde valselijke beschuldigingen, terug in ‘De Morgen’. Dat is toch onvoorstelbaar?
Van der Aa heeft het steeds gemunt op Filip Dewinter, omdat de Vlaams Belang-man de verkeerde politieke kleur heeft. Maar wat met Maurice De Velder, die door Van der Aa eveneens geregeld afgeschilderd wordt als eersteklascrimineel?
Dat is een iets langer verhaal.
Michael Lescroart was van 2009 tot april 2012 hoofdredacteur van toen nog weekblad P-magazine. Lescroart had een drankprobleem, dat zich ook geregeld uitte op de werkvloer. Dat werd op den duur zo gortig, dat CEO Maurice De Velder besloot de samenwerking met Lescroart stop te zetten.
Lescroart begaf zich vervolgens in N-VA-kringen, alwaar hij Zuhal Demir tegen het mooie lijf liep en er een kindje mee maakte. Over Zuhal Demir gesproken: we hoorden eerder al waaien dat ze geen setje meer zou vormen met Lescroart. Dat werd nu door een goede bron aan onze redactie bevestigd.
Dat zit zo. Michael Lescroart was woordvoerder van schepen Fons Duchateau (N-VA). Toen die in mei 2021 besliste om wat anders te gaan doen, gaf Chateau zijn fakkel door aan de bevallige Els Van Doesburg (N-VA), die we ook kennen als verloofde van Peter De Roover. Zo werd Michael Lescroart dus woordvoerder van Els Van Doesburg.
Van ‘tScheldt vernamen we eerder al dat Zuhal Demir het niet pikte dat haar partner zo’n mooie bazin als, euh, baas kreeg, en stelde ze Michael Lescroart voor de keuze: een andere job zoeken of zijn valiezen pakken. Lescroart koos voor zijn valiezen.
Onze bron bevestigt dat nu. Nog volgens onze bron zou de jaloezie van Zuhal Demir overigens terecht zijn, en acht-ie de kans groot dat Michael Lescroart niet alleen de trappen van het Antwerps stadhuis, maar ook de venusheuvel van Els Van Doesburg beklom.
Maar goed, we dwalen af. Michael Lescroart kan het nog steeds niet verkroppen dat hij destijds met zijn klikken, klakken en lege bierblikjes werd buitengezet door Maurice De Velder. Michael Lescroart en Joris Van der Aa zijn een viertal handen op één buik. Joris Van der Aa is zelfs de peetvader van het kind van Lescroart en Demir. Ronder wordt de cirkel niet...
