In de jaren '70 kon precies veel meer dan tegenwoordig.
Je kon bijvoorbeeld doodleuk aankondigen op het nieuws dat je tijdens een hittegolf best zoveel mogelijk alcohol consumeert. Of een peuter van amper twee jaar opknopen en in een zwembad gooien in de hoop dat het kind zich wel zal redden. Say whaaaaat?
En toch, in een artikel uit Life Magazine van 1972 werden de escapades beschreven van het schattige Annie Laurie Alexander. Destijds nog 24 maanden aanwezig op deze aardkloot en ze wist al onder water te ontsnappen terwijl ze stevig gekneveld was aan handen en voeten.
De gedachte alleen al zou vandaag de kinderbescherming een driedubbele beroerte geven, maar meer dan 47 jaar geleden kon het allemaal. Al sinds ze amper zes weken was, werd Annie onder handen genomen door haar moeder en zweminstructrice Crystal Scarborough uit Los Angeles. Ze leerde de peuter eerst uit de touwen te ontsnappen op het droge, daarna onder water maar met de touwen niet al te strak gebonden. Na een tijdje begon het serieuze werk en moest Annie onder water leren te ontsnappen met acht touwen rond haar voetjes en handjes gebonden met stevige dubbele knopen.
Door al het oefenen kon de kleine pagadder haar adem maar liefst twee minuten onder water inhouden en dat was telkens voldoende tijd voor haar om een Houdini'tje te plegen.
Zat er ook een doel achter deze levensgevaarlijke ontsnappingspogingen? Jazeker, Scarborough wou aan gehandicapte kinderen tonen dat controle van de adem en zelfvertrouwen belangrijker is onder water dan het gebruik van armen en benen.
Straf experiment dat we weer kunnen klasseren onder de noemer 'ondenkbaar in deze tijden'.
