Een recent arrest (240288) van de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen (RvV) toont aan dat de nieuwe Staatssecretaris voor Asiel en Migratie nog veel werk heeft.
Samengevat komt het hier op neer: in 2003 krijgt een man van Marokkaanse origine het bevel om België te verlaten. Ruim 17 jaar (!) later is deze persoon nog steeds in ons land. Ondertussen is hij al een paar keer veroordeeld wegens drugsdelicten en heeft hij ook een succesvolle procedure laten inspannen bij de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen. Kroniek van een lijdensweg voor de Belgische overheid (en de brave burgers).
Laten we de feiten nog eens exact oplijsten. De man, die aangeeft de Marokkaanse nationaliteit te bezitten, wordt op 19 oktober 1987 van ambtswege afgevoerd.
Regelmatig verlaten mensen een gemeente zonder een aangifte te doen in hun nieuwe verblijfplaats. Als na onderzoek het adres niet kan achterhaald worden, worden deze personen van ambtswege afgevoerd. Ze worden dan geschrapt uit de bevolkingsregisters.
Deze administratieve schrapping heeft zware gevolgen: de identiteitskaart wordt geannuleerd en als ongeldig geregistreerd, er kunnen geen attesten of bewijzen meer afgeleverd worden, er ontstaan moeilijkheden bij mutualiteit, kinderbijslagfonds, financiële instellingen.
Op 15 april 2003 dient de persoon (officieel: verzoekende partij) een aanvraag in om een machtiging tot verblijf van meer dan drie maanden. Enkele maanden later al, op 12 september wordt deze aanvraag onontvankelijk verklaard.
Op 29 september 2003 wordt aan de verzoekende partij dan ook een bevel gegeven om het Belgisch grondgebied te verlaten.
Op 14 juli 2004 dient de verzoekende partij een nieuwe aanvraag in om machtiging tot verblijf van meer dan drie maanden.
Op 11 april 2005 wordt de verzoekende partij door de correctionele rechtbank te Antwerpen veroordeeld tot een gevangenisstraf van twintig maanden met uitstel voor vijf jaar behalve zeven maanden effectief wegens inbreuk op de wetgeving inzake verdovende middelen. Concreet wordt de man dus veroordeeld wegens drugsdelicten.
Op 10 juni 2005 dient de verzoekende partij al een vierde (!) aanvraag in om machtiging tot verblijf van meer dan drie maanden. Merk op dat deze aanvraag er komt enkele maanden na de veroordeling.
Op 20 juli 2006 wordt een kind van verzoekende partij geboren. Op de geboorteakte, zoals blijkt uit het administratief dossier, werd eerst als naam x vermeld. De verzoekende partij heeft een procedure betwisting vaderschap gestart.
Op 29 juni 2007 wordt de verzoekende partij door het hof van beroep te Antwerpen veroordeeld tot een gevangenisstraf van vier jaar wegens inbreuk op de wetgeving inzake verdovende middelen.
Op 17 april 2009 wordt in hoofde van de verzoekende partij een ministerieel besluit van terugwijzing genomen, waarbij de verzoekende partij werd gelast het grondgebied van het Rijk te verlaten met verbod er gedurende tien jaar terug te keren.
Op 26 april 2012 neemt de gemachtigde van de staatssecretaris bevoegd voor asiel en migratie een beslissing tot afgifte van een bevel om het grondgebied te verlaten.
De advocaat van de man trekt naar de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen. Bij arrest van 18 december 2014 met nummer 135 500 verwerpt de Raad het tegen deze beslissing ingestelde beroep. Concreet is het bevel om het grondgebied te verlaten dus rechtsgeldig.
We zijn ondertussen bijna 10 jaar na het eerste bevel om het grondgebied te verlaten.
Op 27 april 2012 verzoekt de verzoekende partij om herinschrijving in de bevolkingsregisters. Op 7 mei 2012 neemt de gemachtigde van de staatssecretaris bevoegd voor asiel en migratie een beslissing waarbij geen gunstig gevolg wordt gegeven aan het verzoek om heringeschreven te worden in de bevolkingsregisters. Bij arrest van 18 december 2014 met nummer 135 501 verwerpt de Raad het tegen deze beslissing ingestelde beroep.
Op 5 oktober 2017 neemt de gemachtigde van de staatssecretaris bevoegd voor asiel en migratie de beslissing tot afgifte van een bevel om het grondgebied te verlaten.
Bij vonnis van de rechtbank van eerste aanleg te Antwerpen wordt de verzoekende partij op 19 oktober 2018 opnieuw veroordeeld, deze keer tot een gevangenisstraf van vijf maanden en een geldboete van 100 euro.
Op 2 april 2019 neemt de gemachtigde van de minister bevoegd voor asiel en migratie de beslissing tot weigering van verblijf van meer dan drie maanden zonder bevel om het grondgebied te verlaten. Bij arrest van 9 september 2019 met nummer 225 881 vernietigt de Raad deze beslissing.
Op 9 maart 2020 neemt de gemachtigde van de minister een nieuwe beslissing tot weigering van verblijf van meer dan drie maanden zonder bevel om het grondgebied te verlaten.
Hierop trekt de advocaat van de man opnieuw naar de Raad voor Vreemdelingebetwistingen.
De beslissing van de gemachtigde van de minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, en van Asiel en Migratie van 9 maart 2020 tot weigering van verblijf van meer dan drie maanden zonder bevel om het grondgebied te verlaten, wordt vernietigd.
Slotsom, na ruim 17 jaar en diverse juridische procedures is deze man van Marokkaanse origine nog steeds in België. Toen kreeg hij het bevel om het grondgebied te verlaten. Ondertussen werd hij ook al een paar keer veroordeeld wegens strafrechterlijke feiten.
Ik weet dat ik veel vraag, maar de heer Mahdi heeft beloofd om het asielbeleid te herbekijken. Kan hij dan ook eens deze procedure kritisch tegen het licht houden? De burger zal hem dankbaar zijn.
