Het zijn verwarrende tijden voor niet alleen onze jeugd, maar ook de ouders.
Welk persoonlijk voornaamwoord tegenwoordig nog te gebruiken en welke woorden kunnen nog onder de politiek correcte beugel? En wat als de juf of meester tot één van deze 33 genders behoort? Het huiswerk wordt er ook niet gemakkelijker op voor ouders, als je dergelijke vraagstukjes tegenkomt in hun werkboek:
Je zoon moet maar eens Niels heten. Awkward. Het levert in ieder geval interessant voer op voor het volgende oudercontact.
Over de plas, krijgen misnoegde ouders maandelijks de kans om het schoolbestuur aan te spreken over wat hen zoal allemaal dwars zit. Bij de moeder Lindsey Graham uit Phoenix lopen de frustraties hoog op.
Ze is de woke-bullsh*t op de school van haar kind kotsbeu. Zo is er de m/v/x in het schoolbestuur: Paul Bixler. Hij/ zij/ die eist van de leerlingen om enkel aangesproken te worden met de voornaam 'Paul' of met aanspreking 'mevrouw Bixler'. Zeer verwarrend.
Dat vind ook Lindsey: "Hij is een man, zeer duidelijk een man. Als hij zin heeft om zich te uiten als vrouw, doet hij enkel een beetje lipstick op en draagt hij een jurk van zijn overleden vrouw. Deze man heeft duidelijk een identiteitscrisis. Dat is zijn zaak, maar hij betrekt wel onze kinderen erbij."
Lindsey is geen katje om zonder handschoenen aan te pakken en dus kwam ze onlangs als een poes verkleed naar de school, om hen een koekje van eigen deeg te geven.
"Ik ben een kat. Meow, meow. Ik ben geen vrouw maar een echte kat. Hoeveel van jullie geloven dit en willen dit ook toegeven? Wie van jullie kinderen zouden dit geloven? Juist ja, niemand. Realiteit overstijgt steeds fantasie", begint ze in haar betoog.
"Je kan jezelf niet zomaar identificeren met wie je wilt en verwachten dat kinderen hetzelfde doen. Dat is gewoonweg indoctrinatie en het meest huiveringwekkende is, is dat deze mensen verantwoordelijk zijn voor de opvoeding van onze kinderen", concludeert ze.
Deze mama is niet voor de poes... of juist wel?
