Het woord van de vuist.
Wat is er eerlijker om je gelijk te halen dan met de blote vuist. Niet? Gewoon het dier in jezelf loslaten en de vuisten laten beslissen.
Vergelijk het met een MMA-gevecht waar alles toegelaten is, maar zonder een kooi rondom. Gaan lopen is een optie, maar niet eervol. Belangrijk verschil met de MMA is dat een robbertje vechten in de natuur geen scheidsrechter heeft. In die zin is knokken op het strand toch net dat tikkeltje spannender.
In Hawaï – het eiland van surfers, wuivende rokjes en Obama – besloot een opgefokte 40-er om een surf-jeannet (excuse our French) een lesje te leren. Maar het liep wel even anders dan hij had gedacht.
Het mooie aan het gevecht is dat – net zoals inde film – de kansen keren. Aan het eind wint de mooie held. Hij loopt de zonsondergang tegemoet en laat een verslagen huisvader achter met een kop vol bloed en een illusie armer.
