Marc Van Ranst: “Contactopvolging zit hier bovenop, dit is een gekende cluster, dit zal nog wel meevallen.”
De jongeren zijn dezer dagen kop van jut. Men schreeuwt moord en brand over het feit dat ze naar Spanje trokken om zich daar te gaan uitleven. Dat ze daarna met een bus gerepatrieerd werden naar ons land, begrijpt allen diegene die dit bedacht. Maar helemaal hilarisch is het nieuws dat zo’n twintig jongeren, die in Spanje positief testten, de afgelopen dagen toch gewoon op het vliegtuig zijn gestapt richting ons land.
“Asociaal gedrag waarmee ze anderen in gevaar brengen”, bloklettert ‘Het Nieuwsblad’. Maar kan je het de jongeren kwalijk nemen? Hoe doe je dat trouwens, met een positieve test het vliegtuig nemen? In dezelfde krant breekt hoofdredacteur Liesbeth Van Impe een lans voor de jongeren: “Kunnen we ook stoppen met veroordelend te spreken over jongeren (en vermoedelijk ook wel wat niet meer zo jongeren) die zich op een feestje meer dan virologisch verantwoord eens laten gaan? Natuurlijk wordt er niet met de handrem op gefeest. Jongeren zijn vijftien maanden bijzonder solidair geweest. Feesten mag weer. Dan hoef je geen expert in de menselijke natuur te zijn om te weten dat goedbedoelde protocollen met het vorderen van de nacht meer en meer vodjes papier worden.”
Nu goed, we hebben, ze teruggebracht met een bus, inclusief hun ‘levensbedreigend’ en ‘überbesmettelijke variant’. En nu?
Marc Van ranst laat weten dat hij er niet wakker van ligt, want de contactopvolging zit hier bovenop. “Eigenlijk had die isolatie in het land van verblijf - in Spanje, dus - moeten plaatsvinden”, zegt Van Ranst. “Al die jongeren samen op een bus zetten, dat is niet de standaardmanier om zoiets op te lossen. Maar ook al heb je theoretisch een veiligere manier, als het over minderjarigen gaat, en hun ouders willen die thuis, dan kan je niet veel anders doen dan dit. En misschien maar best ook.”
