Een muziekjournalist heeft een boek geschreven. Niet over muziek, maar over het leven en hoe het te leiden.
Hij vindt dat hij als journalist de ‘dingen des levens’ beter overziet dan Alain de Botton en Dirk De Wachter. Het argument van de muziekjournalist is dat hij 40 jaar lang notities bijgehouden heeft (dat klopt niet: het is 30 jaar) van zijn observaties over het leven en de maatschappij. En als je dat doet, heb je een scherper inzicht dan psychiater en hoogleraar De Wachter die overigens even oud is als die muziekjournalist.
Maakt de muziekjournalist dat ook waar? In zijn boek lezen we deze passage: “Ga dus voor jezelf na: Ben je een teek, een pitbull? Of een laidbacke relaxer? Ben je een doorzetter? Ben je sluw, tactisch? Ben je een ochtendmens of net niet? Ben je van nature een stadsmens of zal je beter renderen en functioneren op den buiten, in de vrije natuur? Zie je een bureau als een veilig en efficiënt nest of ervaar je het als claustrofobisch? Ben je liever een speler of een toeschouwer? Ben je een controlefreak? (Dan raad ik je af een beroep te kiezen waarbij het welslagen afhankelijk is van de in onze contreien grillige weersomstandigheden, zoals tuinfeesten organiseren, ballonvaren… Dan ben je een speelbal van de elementen, en dat zal een controlefreak levenslang frustreren.) Omhels je veranderingen en evoluties of net niet? (Je kan niets nieuws beginnen als je nergens een einde aan durft te maken)."
Een vragenlijstje dus zoals je in Flair of Joepie vindt. Dan toch liever de echte levenslessen van De Botton en De Wachter.
