Wie niet durft te verliezen, kan nooit echt winnen.
Je hebt zoiets als de ‘Olympische gedachte’ die zegt dat meedoen belangrijker is dan winnen. Een fantasietje van verliezers, lijkt ons. Echte winnaars willen winnen en zijn slechte verliezers.
Wij Belgen hebben nopal eens de neiging om ons minderwaardig te voelen en uit een soort van beleefdheid de zege cadeau te doen aan de anderen. Nee, niet doen. Heerlijk is het toch om échte vreugde te zien bij winnaars, zelfs als dat ten koste gaat van de verliezers. Wat is dat toch dat – bij ‘The Voice’ bijvoorbeeld – de verliezers mee vrolijk staan te wezen met de winnaar.
Niets van, kapot gaan, haat en nijd, en ja – daarna – weer even goede vrienden. Daarom kunnen wij toch nog sympathie opbrengen voor de jongen uit het filmpje. Die jongen voelt zich echt de betere, ook als karma hem een trap in de plexus geeft. Hij gaat het nog ver schoppen. Noem je hem onsportief, of sportief?
