“Als ik in islamitische landen gesluierde vrouwen zie, is dat daar geen probleem."
Luk Alloo heeft vanavond met de 28-jarige actrice en presentatrice Nora Gharib een openhartig gesprek in zijn VTM-programma ‘Alloo bij...’. De krant ‘Het Laatste Nieuws’ publiceert daarvan alvast een zeer opmerkelijk fragment. Gharib vertelt dat ze voor honderd procent zeker is dat er een god is, dat ze niet onder haar geloof zou kunnen en dat ze alle waarden en normen van de islam heeft meegekregen. Mooi, geloof begint waar de rede eindigt en het is een meerwaarde als je dat met je geloof kan invullen. Maar wanneer Gharib kerk (moskee) en staat gaat mixen, en het 'vrije' islamitisch model van een samenleving promoot, dan moeten we toch even slikken. Is Dubai voorstellen als een vrijstaat voor de vrouw misschien een beetje kort door de bocht? Nu goed, laten we de actrice even citeren:
“Het is wel zo dat ik in het westen ben geboren en dat doet iets met mijn manier van denken. Het maakt het moeilijker. Als ik in islamitische landen ben – Marokko of in Dubai ben dan heb ik het gevoel dat daar alles halal is. Als je dan gesluierde vrouwen ziet, is dat geen probleem. Daar wordt geen commentaar op gegeven. Dan denk ik, er zijn landen waar dat dus wél mogelijk is. In België is dat een issue. Daar breekt mijn hart van. Ik vind het vooral erg voor de vele jonge dames met superveel talenten die veel zouden kunnen betekenen voor een samenleving, maar dat niet kunnen omdat ze gesluierd zijn en dus geen kansen krijgen.”
Maar wat als wij het zaakje nu een keer omdraaien? We maken van islamitische landen België, zeg maar. Dan krijgen we dit:
“Het is wel zo dat ik in het Oosten ben geboren en dat doet iets met mijn manier van denken. Het maakt het moeilijker. Als ik in België of in Nederland ben dan heb ik het gevoel dat ik niet alleen maar halal moet eten en een godsdienst geen label op het eten plakt . Als je dan vrouwen in een zomerjurkje ziet, is dat geen probleem. Daar wordt geen commentaar op gegeven. Dan denk ik, er zijn landen waar dat dus wél mogelijk is. In islamitische landen is dat een issue. Daar breekt mijn hart van. Ik vind het vooral erg voor de vele jonge dames met superveel talenten die veel zouden kunnen betekenen voor een samenleving, maar dat niet kunnen omdat ze vrouw zijn , of geen religieus symbool dragen zijn en dus geen kansen krijgen.”
