Paus Franciscus gaf gisteren openlijk toe dat de Katholieke Kerk zich bewust is van het seksueel misbruik van ordezusters in zijn rangen. Het zelf opgelegde celibataire leven lijkt dan toch geen ponykamp te zijn. De betrokken geestelijken zijn echter niet de eersten die de toorn des Gods niet vrezen. Maak kennis met Paus Alexander VI.
De vleselijke geneugten werden lang niet altijd als een doodzonde beschouwd door priesters van de Katholieke Kerk. Velen gaan ervan uit dat de meeste Apostelen getrouwd waren en een familie hadden. En dat van die onbevlekte ontvangenis trekken wij ook sterk in twijfel. Gedurende lange tijd werd het celibaat zelfs als optioneel beschouwd. Pas in het jaar 1139 werden op het Tweede Lateraans Concilie, dat niet geheel zonder ironie bijeen was geroepen door Paus Innocentius II, de regels in verband met kerkelijke orde en tucht opgesteld. Sindsdien werd het gehuwden verboden tot subdiaken of hoger gewijd te worden. En wie gewijd was, mocht niet meer in het huwelijk treden.
Desalniettemin lapten doorheen de geschiedenis heel wat geestelijken deze nieuwe regel aan hun laars. Zo'n dertien pausen werden sinds het Tweede Lateraans Concilie betrapt op of verdacht van affaires (zij het hetero-, bi- of homoseksueel) en het verwekken van onwettige kinderen, voor of na ze tot hoofd van de geloofsgemeenschap gewijd werden.
Van deze wellustige dertien spant er één toch wel de kroon: Paus Alexander VI. Hij was lid van de beruchte Spaans-Italiaanse familie Borgia en hield de Katholieke troon warm van 1492 tot 1503. Hij staat vooral bekend om zijn corruptie en het herverdelen van de Nieuwe Wereld onder Portugal en Spanje. God dient hem wellicht toch een paar sacrale bonuspunten toe om zijn status als beschermheilige van de kunst. Paus Alexander VI huurde zelfs Michelangelo in om de plannen te tekenen voor de renovatie van de Sint-Pietersbasiliek.
Nochtans stond Alexander als kardinaal al bekend om zijn simonie, ofwel het uit winstbejag verhandelen van geestelijke goederen of ambten. Daarnaast organiseerde hij als kardinaal regelmatig feestjes waar volgens de overlevering "geen enkele verlokking van de liefde ontbrak", en waar de mooiste vrouwen van Sienna graag hun man voor thuis lieten.
Op 61-jarige leeftijd werd Alexander tot paus gewijd. Dit ambt weerhield hem er echter niet van om zijn rokkenjagersgewoonten op te bergen. Volgens historicus William Manchester genoot de paus er des te meer van wanneer de vrouw in kwestie getrouwd was, of, nog beter, wanneer hij degene was die het huwelijk voltrokken had. Het overtreden van het zesde gebod werd voor de man haast een sport.
Paus Alexander VI deed niet veel moeite om zijn perverse gewoonten te verbergen. Gasten op zijn extravagante feestjes werden volgens Manchester aan de poorten van het pauselijke paleis begroet door levende, glitterende standbeelden in dubieuze houdingen. De Franse priester Johann Burchard, die zijn hele carrière aan het Rooms-Katholieke hof doorbracht en zo de kronieken van de pausen kon vastleggen, was ooit getuige van het volgens hem obscene Banquet of the Chestnuts.
Dit banket was georganiseerd door Alexanders onwettige zoon Cesare, die de paus geheel volgens de voorschriften van het nepotisme tot kardinaal benoemd had. Ook Alexanders onwettige dochter zou aanwezig geweest zijn. Na het diner kregen de gasten gezelschap van wel 50 courtisanes, die onbeschaamd op de dansvloer wat nu zou doorgaan voor een striptease ten beste brachten. Daarna werd de vloer volgens Burchard bestrooid met kastanjes, die de ontkleedde courtisanes op handen en knieën begonnen op te rapen. Het was tijd geworden voor het echte werk. De gasten kozen er een of meerdere courtisanes uit, terwijl bedienden nauwgezet het aantal orgasmes per man bijhielden. Paus Alexander VI bleek een grote admiratie te hebben voor viriliteit en bepaalde 's mans mannelijkheid volgens het aantal zaadlozingen waartoe deze in staat bleek. Na afloop deelde zijne heiligheid zelfs prijzen uit, zoals mantels, boeken, zijden tunieken enzovoort.
Johann Burchard zou echter geen grote fan geweest zijn van de regerende paus, waardoor historici en zelfs tijdsgenoten dit verslag als laster afdeden.
Alexander leefde ontegenzeglijk zijn jaren uit als vermaarde vrouwenversierder, met een appetijt voor getrouwde edelvrouwen. Hij zou tijdens zijn uitspattingen in totaal zeven tot negen kinderen verwekt hebben. Uiteindelijk blies hij op 72-jarige leeftijd zijn laatste adem uit. De man stierf waarschijnlijk aan malaria of de pest, hoewel sommigen denken dat hij vergiftigd werd door een jaloerse echtgenoot.
