“Ik dacht dat ik niet zwanger kón worden.”
De Bijbel begint met een woke-onvriendelijk verhaal. God schept de man en de vrouw en voorzag hen van lichamelijke verschillen. Goed bedoeld van de schepper, maar we betwijfelen of je voor de bijbel vandaag nog een uitgever zou vinden. Nu goed de schepper had – met het oog op de voortplanting – man en vrouw van verschillend spul voorzien. Hij kon ook niet vermoeden dat daar later aan gesleuteld zou worden omdat er in de fabriek al wel eens foutjes worden gemaakt en vrouwen in mannenlichamen worden gemonteerd. En anders om. Moet kunnen allemaal, toch?
Maar dan is er het verhaal van Tomás. Tomás is 22, en is een trans man. De partner van Tomás is non-binair. Kwestie van het niet te ingewikkeld te maken. Nu goed, de twee zien mekaar graag en ‘consumeren het huwelijk’,zeg maar. We proberen niet in detail te gaan, maar begin deze maand ontdekte Tomás dat hij zwanger was. Oeps.
“Ik dacht ook dat het niet kon, door de testosteron. Alleen, ik heb niet altijd consequent mijn hormonen kunnen nemen. Ik heb weinig middelen, en ik ben nog altijd zoekend in het Belgische zorgsysteem”, vertelt de trans man in ‘Het Nieuwsblad’. Tomàs is in Portugal geboren en kwam naar ons land “omdat hier meer jobzekerheid is, maar vooral omdat België een meer queervriendelijk land is.”
Nu goed, eigen schuld dikke bult, de man – die van de schepper een vrouwelijk spleetje kreeg – is zwanger en kan geen abortus krijgen omdat in ons land abortus maar tot 12 weken zwangerschap kan. Daar was Tomás net voorbij. In Nederland kan zwangerschapsonderbreking tot 22 weken. “Dat kwam in mijn geval met een kost van ongeveer 1.000 euro.” Die had hij niet. Dus startte hij met een inzamelactie via GoFundMe. Met succes. “De solidariteit was hartverwarmend”, zegt hij. Vorige week vond de ingreep plaats in Utrecht.
Eind goed, al goed. Toch?
