Monika Helbing (16/11/53) brak in 1974 haar stage als verpleegstersassistente af en werd sympathisant van de Rote Armee Fraktion (RAF) via de "Anti-Torture Committees".
In 1974 nam ze samen met de toekomstige RAF-leden Christian Klar en Knut Folkerts deel aan de bezetting van het kantoor van Amnesty International in Hamburg.
In 1976 dook ze onder en vormde met Christian Klar en anderen de "Zuid-Duitse cel" van de RAF.
Helbing was betrokken bij de voorbereiding en follow-up van de ontvoering van Hanns Martin Schleyer in de herfst van 1977.
Onder de naam Annerose Lottmann-Bücklers huurde ze op 21 juli 1977 flat nummer 104 in een hoogbouw in de straat "Zum Renngraben" in Erftstadt, waar Schleyer later gevangen werd gehouden, terwijl ze zich voordeed als kleermaker.
Ze reisde later naar Bagdad en bereidde de komst van andere RAF-leden voor. In maart 1978 werd een arrestatiebevel tegen Helbing uitgevaardigd op verdenking van betrokkenheid bij de moord op Schleyer en lidmaatschap van een terroristische organisatie.
In 1980 verliet ze de RAF, vluchtte naar de DDR en kreeg, samen met andere leden van de tweede generatie van de RAF, een nieuwe identiteit van de Stasi. Ze vestigde zich in Eisenhüttenstadt en trouwde in 1981 met Ekkehard Freiherr von Seckendorff-Gudent (* 1940), die ook van West-Duitsland naar Oost-Duitsland was overgestapt en ook tot de RAF werd gerekend en tegen wie sinds augustus 1980 een arrestatiebevel was uitgevaardigd.
Het echtpaar leefde als Elke en Horst Winter en werkte in het ziekenhuis van de stad - hij als internist en zij als verpleegster. Ze kreeg een zoon en het gezin verhuisde in 1986 naar Frankfurt (Oder). Von Seckendorff werkte daar enkele jaren als reumaconsulent in de polikliniek.
In het archief van de Stasi zit een document van Helbing. Het is een fictief curriculum vitae van Monika Helbing alias "Elke Köhler" (zie onder)
Om vervolging in de Bondsrepubliek Duitsland te voorkomen, leefde de RAF-terroriste Monika Helbing met hulp van de MfS (Stasi) in de DDR onder de codenaam "Elke Köhler". De belangrijkste gegevens van haar nieuwe identiteit legde ze vast in een handgeschreven, veelal fictief curriculum vitae.
Na het einde van de DDR werd ze in juni 1990 gearresteerd en berecht. Vanwege haar betrokkenheid bij de ontvoering van Schleyer werd ze in 1992 veroordeeld tot zeven jaar gevangenisstraf. Ze werd vrijgelaten in 1995. Ze heeft zich gedistantieerd van de RAF en leeft nu onder een andere naam.
Foto's: Wikipedia, Stasi
