“Mijn sterkste karaktereigenschap is dat ik mezelf snel kan aanpassen aan chaotische en rare situaties.”
Een nerveuze spanning hing in de lucht toen Remco Evenepoel zich opmaakte voor zijn tweede wereldtitel tijdrijden op rij. De jonge Belg, slechts 24 lentes jong, leek het hele seizoen al onstuitbaar, en deze WK-tijdrit in Zwitserland moest het kroonjuweel van zijn fenomenale jaar worden. Maar zoals zo vaak bij Evenepoel, verliep niets zoals gepland.
Met slechts seconden te gaan voor zijn start, gebeurde het ondenkbare: de ketting van zijn fiets schoot eraf. De stress sloeg Evenepoel zichtbaar om het hart. Maar zoals hij zelf altijd beweert, is zijn grootste kracht het vermogen om kalm te blijven in chaotische situaties. En dat bewees hij eens te meer.
De rust van een kampioen te midden van de chaos
Het is moeilijk om de hectiek van dat moment te overschatten. Je zit op het startblok, het publiek joelt, de camera’s draaien en de druk van een wereldtitel rust op je schouders. Voor de meeste renners zou een technische tegenslag als dit funest zijn geweest. Maar niet voor Evenepoel. De ketting moest snel worden geforceerd teruggelegd en met slechts 25 seconden op de klok kreeg Remco het signaal om te vertrekken. "Mijn hart stond even stil," gaf hij toe. Maar de echte kampioenen onderscheiden zich juist op zulke momenten. Remco bleef kalm, zoals altijd.
“Mijn eigen fout”
Wat volgde was een demonstratie van zowel fysieke kracht als mentale weerbaarheid. Evenepoel gaf later ruiterlijk toe dat hij zelf deels verantwoordelijk was voor het probleem. De moderne tijdritfietsen, met hun geavanceerde wattagemeters en enkel voorblad, zijn gevoelig voor storingen door de vele camera’s rond de startlijn. "Het is al de derde keer dit jaar dat ik dit meemaak," verklaarde hij. "Ik probeerde mijn wattagemeter aan te zetten door even achteruit te trappen, maar dat mag niet bij een fiets met slechts één voorblad." Een foutje van de meester, maar niets dat hem zou weerhouden van de overwinning.
Op de fiets als Zwitsers precisie-instrument
Evenepoel reed op een fiets die speciaal was ontworpen voor dit bergachtige parcours: vooraan één tandwiel van 62 tanden, achteraan een cassette met een maximum van 34 tanden. Dit was geen doorsnee setup, maar eentje die perfect was afgestemd op de brute klimmetjes die het Zwitserse landschap kenmerken. En net zoals zijn fiets op maat gemaakt was voor het parcours, was Remco voorbereid op elk detail. Zijn mecanicien, Nicolas Coosemans, die elk groot tijdrijtmoment met Evenepoel heeft meegemaakt, prees zijn pupil om zijn vermogen om zich snel aan te passen. "Dat hij kalm bleef in zo’n stressvolle situatie is ongelooflijk."
Wattagemeter? Weg ermee
Na de kettingcrisis begon Evenepoel aan zijn tijdrit, maar de technische problemen bleven hem achtervolgen. Zijn wattagemeter weigerde dienst, en hij kon niet vertrouwen op de minutieuze pacing-strategie die zijn team had uitgedacht. Voor een renner die gewend is om elke pedaalslag tot op de watt nauwkeurig te monitoren, moet dit een verschrikkelijke handicap zijn geweest. Maar opnieuw bleek Remco's mentale kracht zijn grootste troef. "Het werd een van mijn moeilijkste tijdritten ooit," gaf hij later toe, "maar ik probeerde te vertrouwen op mijn kadans en het gevoel in mijn benen om te bepalen hoe ik het deed."
De volgers in de ploegwagen wisten al snel dat Remco geen schakelprobleem had, maar dat hij ‘blind’ reed zonder zijn gebruikelijke wattagegegevens. Ze hielden hem op de hoogte van zijn snelheid en de tussentijden, en zo manoeuvreerde Evenepoel zich door het lastige parcours. Wat zijn tegenslagen des te indrukwekkender maakte, was dat hij, ondanks alles, perfect wist aan te voelen hoe hij zijn inspanning moest doseren. Bij de eerste meetpunten lag hij al zes seconden voor op Filippo Ganna, een van de grootste tegenstanders in het tijdrijden.
De kracht van de frustratie
Wat velen zou hebben verlamd, werkte bij Evenepoel als brandstof. Hij putte energie uit zijn frustraties en zette dit om in een bijna onmenselijke prestatie. Zijn ploeggenoot Victor Campenaerts, zelf een gerenommeerd tijdrijder, verwoordde het treffend in ‘Het Laatste Nieuws’: "Remco kan zeer expliciet zijn in zo’n momenten en houdt dat niet voor zichzelf. Maar die kleine tegenslagen helpen hem om de focus op de stress te verleggen. Hij gebruikt dat om zichzelf op te peppen."
Doorheen de kilometers bouwde Evenepoel zijn voorsprong gestaag uit. Hij reed op gevoel, zonder de hulpmiddelen waar hij doorgaans zo op vertrouwde. En toch was zijn tijdrit niets minder dan meesterlijk. Uiteindelijk kwam hij na 53 minuten en één seconde over de finish, slechts één seconde verwijderd van de tijd die hij vooraf op basis van zijn wattagemeter had berekend.
Metronoom Remco: nauwkeuriger dan ooit
Het indrukwekkendste aspect van zijn overwinning is niet alleen dat hij ondanks technische problemen en stress kalm bleef, maar dat hij op gevoel een tijd reed die exact overeenkwam met het vooraf berekende schema. Zijn geplande tijd: 53 minuten. De werkelijke tijd: 53 minuten en één seconde. Het toont de absolute beheersing die Remco heeft over zijn eigen lichaam en inspanningen. Zoals Campenaerts het verwoordde: "Bijzonder impressionant."
Met zijn overwinning in Zwitserland bewees Evenepoel eens te meer waarom hij wordt beschouwd als een van de grootste talenten in het wielrennen. Niet alleen vanwege zijn fysieke capaciteiten, maar vooral vanwege zijn ongekende mentale kracht en precisie. In een sport waar alles aankomt op details, is Remco Evenepoel een metronoom, nauwkeuriger en consistenter dan zelfs de beste Zwitserse uurwerken.
En zo blijft het wonderjaar van Remco Evenepoel voortduren. Na een seizoen vol triomfen, kritiek en tegenslagen, staat de jonge Belg er nog altijd. En als we iets hebben geleerd van deze tijdrit, is het dat hij altijd zal blijven vechten, ongeacht wat er op zijn pad komt.
(Foto: Vincent Kalut/Photo News)
