"Ik vertel altijd de waarheid. Zelfs als ik lieg.”
Regisseur Brian Palma en scenarist Oliver Stone kregen destijds kritiek te verduren vanwege het gewelddadige karakter van deze film over een Cubaanse vluchteling die in Miami een drugsimperium opbouwt. Het woord 'fuck' wordt maar liefst 207 keer in de mond genomen, gemiddeld 1,22 keer per minuut, een record in die tijd.
Scarface is een tragisch drama over een nauwelijks sympathieke man die zich blindelings laat leiden door zijn eigen interpretatie van de Amerikaanse Droom: eerst geld, dan macht, dan vrouwen. Tony Montana krijgt het uiteindelijk allemaal, maar neemt niet de moeite ervan te genieten. Als Cubaanse bootvluchteling heeft hij zich naar boven geknokt in het criminele circuit van Florida. Tony bouwt een eigen imperium op, snuift zich helemaal paranoia en gaat uiteindelijk ten onder aan zijn overmoed.
Scarface is een klassieker onder de klassiekers. Al Pacino brengt in Scarface één van de meest meedogenloze gangsters ooit tot leven op het witte doek. Zelden is een hoofdpersonage zo onsympathiek voor de kijker. Door velen wordt deze rol van Pacino nog steeds als één van zijn beste rollen beschouwd. In 1983 was de film een regelrecht schandaal. Grof taalgebruik, harde scènes en het verhaal van een Cubaanse vluchteling die al snel onmetelijke rijkdommen vergaart met zijn drugsimperium, waren geen onderwerpen die pasten bij de normen en waarden van het puriteinse Amerika.
Grof en groots, banaal en hard, Pacino op zijn best.
CAZ / 21 maart, om 20:40 – 23:40 : ‘Scarface’
