Het gelukkigste zoogdiertje ter wereld?
Niet jij wanneer je voor de verandering eens iets terugkrijgt van de belastingen, maar eerder een verre neef van de kangoeroe. Je hebt de quokka wel al eens zien opduiken op je tijdlijn, een klein buideldiertje met een eeuwige grijns. Net zoals de kangoeroes hoppen ze in het rond met zuigende baby’s in een buidel.
Quokka’s wonen in een klein gebied in Zuidwest-Australië, en zelfs daar zijn ze meestal alleen te vinden op twee eilanden voor de kust van Australië – Rottnest Island en Bald Island. Toen de Hollander met de verwarrende naam Willem de Vlamingh aankwam in 1696 in Australië, verwarde hij deze blijde beestjes met ratten en noemde het eiland dan ook ‘Rattennest’, later is dat veranderd naar Rottnest.
Sindsdien ging het niet goed met de quokka-populatie, door inmenging van de mens. Een tiental jaar geleden liepen er zelfs nog maar amper 1000 rond. Totdat in 2012 een toerist een selfie nam samen met een ‘lachende’ quokka. De foto ging al snel viraal en opeens werden de eilanden overspoeld met like-verslaafde toeristen, allemaal op zoek naar een selfie met het beestje.
Een stijging van het toerisme doet de plaatselijke fauna en flora meestal geen deugd, maar in het geval van de quokka wel, want hun populatie steeg eindelijk weer. Het geld dat de Instagrammers in het laatje brengen, wordt namelijk gebruikt om de gekke bekken te beschermen.
Nochtans raden de plaatselijke autoriteiten aan om selfie-sticks te gebruiken tijdens het nemen van een foto en de diertjes niet aan te raken, daar ze wel eens dragers kunnen zijn van besmettelijke ziektes. Een raad die door menig toeristen in de wind wordt geslagen.
Of de quokka’s echt blij zijn om je te zien? Het is gewoon de manier waarop hun bek gevormd is. Ze openen ook hun mond om te hijgen, net als honden, wanneer ze het warm hebben, en de glimlach lijkt dan nog groter. Ondanks dat voeren en aaien verboden is en zelfs een gevangenisstraf kan opleveren, wordt dit stiekem weleens gedaan. Dit is precies de reden waarom quokkas zo dol zijn op mensen. Dat is echt niet om met hen te knuffelen, maar gaat puur om eten. Ze weten precies welke trucjes ze aan mensen moeten laten zien om geliefd te zijn en hebben speciaal hun kolonies verplaatst naar toeristische plekken.
Schijn bedriegt trouwens, want als het erop aankomt zijn ze niet zo lief. Wanneer quokka-moeders worden bedreigd, trekken ze hun jong uit de buidel en gooien ze op de grond. De jongen piepen de longen uit hun lijf. Dit geluid trekt de roofdieren aan, die vervolgens de baby’s opeten en de moeders de tijd geven om weg te komen…
En dat is niet om te lachen.
