De Brusselse club Jonathan speelt een zeer belangrijke rol in de serie 1985. Die Brusselse club heeft voor alle duidelijkheid echt bestaan. Uitbater toen in de eerste helft van de jaren 80 was Pierre-Paul de Rycke (1951-2001), Pépé voor de vrienden. Vandaag is er een luxueuze loft.
Le Jonathan bevond zich in de Maurice Wilmottestraat 10 (Sint-Gillis). De onderneming achter de club werd opgericht in 1982 en ging in 1985 failliet, toevallig (of net niet) begin en einde van de Bende van Nijvel.
Pépé heeft op 17 mei 2001 in zijn appartement in Zellik (of in Koekelberg of zelfs op een rotonde volgens nog anderen) zelfmoord gepleegd. In januari van dat jaar trouwde hij met de dertig jaar jongere Afrikaanse Suzanne. Dat huwelijk liep na vier maanden al spaak. Is dat de reden voor de wanhoopsdaad?
Pierre-Paul de Rycke (ook: de Rijcke) was in de eerste helft van de jaren 80 dus de uitbater van die beruchte club, Jonathan, waar de al even beruchte seksfuiven in confituur werden gehouden. Verschillende verdachten in het Bende-onderzoek ontmoeten elkaar in de Jonathan, onder wie Jean Bultot, goede vriend van Pépé.
De Morgen: “Pépé maakte stiekem video-opnames van de seksfuiven, zo kon hij magistraten, politiemensen en rijkswachters chanteren en zo elk gerechtelijk onderzoek saboteren.”
De vader van Pépé was nochtans een gewone zelfstandige uit het Brusselse, zijn moeder een huisvrouw. Hij was de oudste van twee kinderen. Zijn eerste zaak opende hij op zijn 18de met een vriend.
En de daaropvolgende jaren lanceerde De Rijcke volgens HLN wat alcoholmerken in het land, werd hij opnieuw zaakvoerder en dan importeur van sterke drank. Tot hij, eind jaren '70, in Sint-Gillis bij Brussel stopte. In die Wilmottestraat. Het gore bordeel dat er toen stond, moest plaats ruimen voor De Ryckes nieuwe uitdaging: die “Jonathan”. Het werd een beetje de Zillion avant la lettre.
De Rycke werd dus jarenlang de uitbater van die club Jonathan, vlakbij het Brusselse justitiepaleis. Bij de club hoorde ook een kamertje waar prostituees met elkaar aan het worstelen gingen in baden van bessenconfituur. (zie foto onder uit de reeks 1985) Lid worden van de club kostte 8.000 frank. (omgerekend 200 euro zonder rekening te houden met de inflatie)
HLN: “De Rijcke maakte van de Jonathan een nachtclub zoals Brussel die nog nooit had gezien. Hij liet naakte danseressen beschilderen in alle kleuren. Grote bedrijven mochten sponsoren, dan stond hun naam op een borst of bil. De Rijcke hield cowboyavonden en liet paarden aanvoeren. Hij organiseerde rock-'n-roll-avonden en Miss Wet-verkiezingen. Maar zijn echte stunt kwam pas toen hij het zwembad in zijn club liet leeglopen en het water verving door containers pure confituur. Tien nachten na elkaar speelden danseresjes met elkaar en de gasten in de jam.”
Pierre-Paul de Rycke was ook actief in de politiek, meer bepaald bij de PFN, het politieke verlengstuk van het rechtse Front de la Jeunesse (FJ). PFN staat voor Parti des forces nouvelles.
"Wie in de Jonathan kwam, was ofwel racist, ofwel gangster, ofwel seksmaniak, ofwel politieman, ofwel de vier dingen tegelijk", vertelde bankovervaller Léopold Van Esbroeck ooit. Van Esbroeck heeft 'Pépé' nog goed gekend. Popolino in de media: "Ik heb ooit zelfs nog met hem een klein restaurantje uitgebaat in de Amerikastraat, La Bonne Franquette.”
In 1983 al werd een vertrouwelijk rapport over de Jonathan opgesteld. Volgens het rapport werden in de Jonathan minderjarigen misbruikt. Voor Pépé luidden de verdenkingen het einde in van zijn nachtclub, die in 1985 failliet ging. De zaak verhuisde naar een club in Elsene, waar geen mens meer kwam kijken. De Rycke opende dan Le Plein pot.
Een familielid van Pierre-Paul De Rijcke in HLN over die periode in de Jonathan: “Pépé was afgedreigd door een bende Albanese afpersers. Zijn buitenwippers waren uit schrik gaan lopen. Bultot, intussen een héél goeie vriend van Pépé, kende wel mensen die nooit zouden gaan lopen. En ja, dat waren extreem-rechtse figuren. Ik wil daar ook niet om liegen. Die mensen kwamen er allemaal. (Madani) Bouhouche, (Bob) Beijer, Patrick Haemers... allez, die hadden geld of connecties. Net als ministers. En daar ging het Pépé om. En als daar aan tafel gepraat werd over duistere dingen dat kan toch in élke goeddraaiende zaak voorvallen?” In de serie 1985 zien we VDB in de Jonathan.
Een rapport noemt ook het gebruik van harddrugs in de club, maar het zijn de chantagepraktijken die nader moeten worden onderzocht. In de "Jonathan" organiseerden ze zelfs hardcore pornoshows, waaraan klanten deelnamen, en die vervolgens werden gepubliceerd in het pornomagazine "Paris Las Vegas".
Het probleem, zo bleek achteraf, was niet zozeer de confituur, en zelfs ook niet de video-opnamen die De Rycke stiekem van zijn cliënteel maakte. Het probleem was die cliënteel. En die chantage dus.
Het rapport: "De Rycke gebruikte die wilde feestjes om foto's te maken, die hij vervolgens gebruikte om mensen te chanteren. De Rycke drong er bij zijn gastvrouwen op aan om de klanten dronken te krijgen, zodat ze geen bezwaar zouden hebben tegen het maken van de foto's. Hij zou ze dan kunnen gebruiken om klanten 'onder druk' te zetten.”
Terug naar 2001. Na zijn laatste bezoek aan vriend Bultot in Mozambique had De Rycke een Afrikaanse meegenomen als vriendin. Zij liet hem zitten en volgens de afscheidsbrief die de Rycke had geschreven is dit de reden van de zelfmoord. Maar het parket van Brussel gelast toch een onderzoek naar de ware doodsoorzaak.
Dit kwam mede door de verklaring van Michel Nihoul, die hem als laatste levend zag. Volgens Nihoul stond hij helemaal niet op het punt om zelfmoord te plegen en ging hij een groot contract tekenen. Nihoul was op 16 mei nog met hem een pint gaan drinken. De laatste jaren kwam De Rycke volgens Nihoul aan de kost als "ontwerper van etiketten voor wijnflessen en visitekaartjes"
Eén kogel uit een (zijn?) .38 was voldoende. Die fatale kogel werd volgens Père Ubu wel op enige afstand van zijn hoofd afgevuurd, wat bewijst dat de man “een lange arm had”. Anders gesteld: het satirische blad met goede connecties binnen rechts twijfelt aan de zelfmoord. Vraag is dan wie Pépé vermoord heeft.
Specialisten hebben zeker kruitsporen gevonden op de handen van de dode 'pornokoning' De Rycke. Maar daarmee lijkt het einde van het onderzoek naar de bizarre dood, dan al twee maanden geleden, nog steeds niet in zicht.
De Rycke, berucht geworden door die nachtclub 'Le Jonathan', stierf half mei nadat hij een kogel in zijn hoofd kreeg in het Vlaams-Brabantse Zellik. Het onderzoek balanceerde al die tijd tussen moord en zelfmoord. Kruitsporen moesten uitsluitsel brengen. Als er geen sporen waren, was De Rycke wel degelijk vermoord. Maar nu zijn er kruitsporen, op beide handen zelfs. En nu is er dus nog geen zekerheid. Want De Rycke was een groot wapenliefhebber en kruitsporen vinden zou logisch zijn.
De Rycke werd net 50. Op zijn computer werd effectief een afscheidsbrief aan zijn neefje gevonden. Allicht dus toch zelfmoord, al zal zijn dood sommigen toen wel erg goed uitgekomen zijn.
FOTO'S: serie 1985 via VRT en RTBF
