Ik herinner me nog de periode toen Sam en Kelly uitgelachen werden met de unieke voornamen van hun kinderen. Die tijd is ondertussen al lang voorbij en bijna vergeten.
Vanwaar die intro? Gisteren was het alweer de laatste aflevering van de heruitzending ‘Expeditie Gooris’. Wie een objectieve recensie wil, moet stoppen met lezen. Dat zit zo: jaren geleden vader Gooris - Sam dus - ontmoet. Het was niet de eerste BV die ik kortstondig leerde kennen waardoor ik snel wist of die BV echt sympathiek en leuk is of indien die BV een rolletje speelt (vader Gooris zit in categorie 1).
Een voorbeeld van iemand uit categorie 2: een uur naast Leah T. op de Boekenbeurs gezeten. Ik had een boek geschreven, zij kwam voor in een boek over een populaire serie op de VRT. Na nog geen twee minuten wist ik dat mevrouw T. dacht (en denkt?) dat alle planeten rond haar draaien.
Terug naar die sympathiekere familie Gooris en die heruitzending van hun road trip. Expeditie Gooris - schreven we hier al - is leuke, pretentieloze en feel-good tv. En Shania beroerde me meer dan ik wilde toegeven. Kinderen van BV's worden per definitie filosofisch en dat was gisteren goed te merken.
