Deze ochtend een dringende oproep. Ik moest de aflevering van De Slimste Mens van gisteren (maar uiteraard twee weken geleden al opgenomen) bekijken.
Die persoon wist dat ik niet wilde kijken aangezien er een politicus aan het spelletje meedeed. Ik moest dus een stukje weerzin overwinnen.
Eenmaal aan het kijken, werd ik betoverd door ene Serine Ayari. Maar daar ging het niet over. Ik moest even wachten op de fotoronde van de voorzitter van de socialisten.
Hij kreeg 10 wereldberoemde kunstwerken voorgeschoteld. Geen schilders uit bijvoorbeeld de Song-dynastie met Fan Kuan, maar Magritte, Klimt of Munch. Werken die iedereen kent of toch zou moeten kennen.
Dat was moeilijk. “Ik ken er geen kloten van”, riep de voorzitter vertwijfeld uit. Dat was zeker het geval. Een kunstwerk van Magritte? Geen idee. Klimt? Nog nooit van gehoord. Gauguin? Wie is dat...
De David van Michelangelo Buonarroti werd plots een Venus. De Nachtwacht van Rembrandt? De voorzitter keek ernaar en zag helemaal niets. De Schreeuw van Munch werd een werk van Vincent van Gogh. De Geboorte van Venus door Botticelli? Nooit van gehoord. Een meesterwerk van Manet? Terra incognita voor de voorzitter van de Vlaamse socialisten. Terra incognita betekent onbekend gebied (even snel vertaald voor de voorzitter).
Het is duidelijk: de voorzitter kent geen kloten - zoals hij zelf en terecht opmerkt - van kunst. Dat is goed om te weten. Socialisten mogen dus geen dossiers meer beheren als het over kunst gaat, want ze weten er toch niets van.
