In de technische info van een digitale foto kan een tekst worden verborgen.
Stego? Nooit van gehoord. Goed zo, dat wil zeggen dat je geen professionele crimineel bent. Geen grote jongen die zich bedient van een nieuw gesofisticeerd geheimschrift om te communiceren. Vorige jaar pakte de politie in zestien landen topcriminelen op die dachten dat ze met niet te kraken cryptotelefoons naar hartelust met mekaar konden communiceren. De politie had maandenlang kunnen meeluisteren met de gesprekken. Criminelen belden zelfs met stemvervorming, maar ook die kon de politie op afstand uitschakelen. De politie is nog altijd bezig met het uitlezen van de miljoen berichten die ze in handen kregen.
Maar, een crimineel die zichzelf respecteert, vind altijd wel een achterpoortje en zo kwam er ‘stego’ en ‘crypto’. Met crypto versleutelen criminelen berichten, met stego, voluit steganografie, verbergen ze ook de plaats waar de boodschap staat. Stego wordt als de kunst en wetenschap van verborgen berichten omschreven. Het is kunst omdat het creatief is, maar het is wetenschap omdat je moet weten hoe je het kan verstoppen in digitale afbeeldingen of video's. Je moet snappen hoe het werkt.
Stego is niet nieuw. In de Tweede Wereldoorlog hebben zowel de Duitsers als de geallieerden hard gewerkt aan het ontwikkelen van geheimschrift, door op zoek te gaan naar de beste onzichtbare inkt. Maar vandaag wordt die techniek naar een nieuw niveau getild. Je kan bijvoorbeeld geheimschrift verstoppen in de kleurwaardes van een digitale foto, een geheime boodschap waarop staat waar drugs verstopt liggen of waar wapens te vinden zijn. Op het eerste zicht een foto dus, maar wie de techniek beheerst, kan er de tekst uit filteren.
