“Och jongen, er zijn nog altijd de play-offs, hè!” Club Brugge-middenvelder Ruud Vormer moet eens goed lachen als we het na de match in Charleroi over de 4 op 9 van blauw-zwart hebben. “Ik heb vorig jaar alles gezien, mij maak je niet meer gek, joch!” You gotta love the guy. De Nederlander is tenminste niet plat gemediatraind en durft nog te zeggen waar het op staat: tot december is onze voetbalcompetitie één lange oefencampagne voor het echte werk dat na de winter begint. Als er iets duidelijk is na drie speeldagen, dan is het dat alle topclubs die mening delen. Voor Anderlecht, Gent, Standard, Genk en Club is augustus is in de eerste plaats de maand waarin ze met dichtgeknepen billen hun vedetten de uitgang proberen te versperren. En in Brugge is en blijft dat Victor Vazquez.
“Victor heeft een slapende voet door een zenuw die ergens geblokkeerd zit”, zegt coach Michel Preud’homme over de afwezigheid van zijn grootste klasbak. “De vorige twee keer dat hij daar last van had, hebben we hem toch laten spelen en telkens liep hij een zware blessure op. Nu kiezen we ervoor om hem te laten rusten.” De Club-supporters halen collectief opgelucht adem: het is geen verhaal-Mathew Ryan. De Australische doelman had enkele weken geleden de wedstrijd om de supercup tegen Gent aan zich laten voorbijgaan om z’n transfer naar Valencia niet op de helling te zetten. Maar Vazquez’ voeten slapen en aangezien hij ook twee dagen niet getraind heeft, is het hele verhaal aannemelijk.
“Het is een beetje raar dat dat verhaal nu zo fel opgepikt wordt”, vertrouwt de Brugse persverantwoordelijke Kirsten Willem me toe. “Tijdens het oefenkamp in Garderen heeft Vazquez in een interview met Sport/Voetbalmagazine al gezegd dat hij bij een goed bod weg wil.” Als Ruud Vormer al na één jaar gezien heeft hoe het in de pintjesliga werkt, dan moeten we het Victor Vazquez vergeven als hij na vier jaar SOS-sms’en richting Barcelona begint te sturen. En misschien moeten we ons eens de vraag durven te stellen of het voor Club zo erg zou zijn als de Spanjaard zou vertrekken. De meer berekende types in de Brugse bestuurskamer zullen zich wel al eens vragen gesteld hebben bij het rendement van het Spaanse prijsbeest. Slapen zijn voeten niet iets te vaak op cruciale momenten? Met de play-offs van vorig seizoen als jammerlijk voorbeeld? Uiteraard is er heel vaak pech mee gemoeid. Maar na verloop van tijd neemt het patroon het over van de pech. De beste Vazquez heeft misschien wel een plaats in de top 10 van de grootste spelers die ons land gekend heeft, maar als je daar rendement aan koppelt, valt hij vlotjes uit de top 100.
Zelf hou ik het voorlopig op pech. Nog even. Dat is elke voetballiefhebber hem verplicht. Alleen al die fenomenale goal tegen Zulte Waregem vorig jaar – die penseelstreek met buitenkant rechts richting verste hoek, weet u nog? – geeft hem zeker nog een achttal maanden respijt. Het zou doodzonde zijn als iemand van zijn kaliber België zou moeten verlaten met ochere één Belgische beker. Ik zie z’n maten in de kroegjes van Barceloneta al proesten als hij met lichte tegenzin zijn medaille uit z’n broekzak haalt. Laat ons hopen dat zijn eergevoel wakkerder is dan zijn voeten en op tijd ontwaakt voor de trip naar Old Trafford.
Foto: Belga
Journalist Stijn De Groote registreert wekelijks aan de zijlijn wat de camera’s niet zien tijdens een wedstrijd van de Jupiler Pro League.
