Je neemt een vliegtuig, je vliegt richting Marokko, je laat daar mensen opstappen die eigenlijk in België wonen en je vliegt terug richting Belgistan: zo moeilijk kan dat toch niet zijn? Toch wel dus…
Er wonen in ons land zo’n half miljoen mensen van Marokkaanse komaf. Uiteraard waren die niet allemaal in het land, toen alle grenzen omwille van het coronavirus plots toe gingen. Enkele duizenden zaten op dat moment in Marokko. Ze wilden terug naar België komen, maar konden niet.
Philippe Goffin, Minister van Louche Luxemburgse Mondmaskers Buitenlandse Zaken, organiseerde repatriëringsvluchten voor deze mensen. Alleen: die verliepen blijkbaar niet altijd volgens plan.
Ten eerste was er het feit dat ze in volle coronatijd door de ganse familie opgepikt werden in Zaventem, waarna een voormalige hoofdinspecteur bij de federale politie zich afvroeg: “Wat zijn die Marokkaanse Belgen eigenlijk meer dan wij?”
Dan zijn er tot hiertoe nogal wat vliegtuigen half leeg terug naar België gekeerd. Eerst jammeren dat ze terug willen, maar als het vliegtuig dan op hen wacht sturen ze hun kat.
Er liepen ook foefelaars tegen de lamp: “Er werden controles uitgevoerd met betrekking tot de rijksregisternummers en de effectieve verblijfplaats in België, hetgeen ons heeft toegelaten om veel personen die van ambtswege werden geschrapt, te identificeren en om gevallen van fiscale fraude vast te stellen.”
Tot slot waren er ook nogal wat kinderen die hier op de schoolbanken in het thuisonderwijs hadden moeten zitten: “De aanwezigheid van veel leerplichtige kinderen was een ander fenomeen dat ons heeft verrast.”
