In de romans van Charles Dickens wordt een niet al te fraaie wereld beschreven van armoede, uitbuiting en kinderarbeid. Alleen: die romans spelen zich af in de negentiende eeuw. Het is dan ook frappant dat een sociaal inspecteur stelt dat de economische uitbuiting van huispersoneel in ons land in sommige gevallen “een roman van Dickens waardig is”.
Bruno Devillé is sociaal inspecteur en teamleider ECOSOC/MH (BXL) bij de inspectiedienst van de RSZ. Hij geeft in een recent rapport vier concrete voorbeelden van dergelijke schrijnende gevallen.
Zo is er een minderjarig meisje uit Afrika dat naar België kwam om hier school te lopen en dat was opgenomen in een ‘gastgezin’ bij een vage kennis van haar vader. Het meisje was wel degelijk ingeschreven in een school, waar ook de kinderen van het gezin schoolliepen. Elke dag was zij evenwel te laat op school, omdat ze voor het jongste kind van het gezin moest zorgen. Het meisje had geen slaapkamer en verbleef samen met de andere kinderen in de woonkamer. Ze mocht geen contact hebben met haar vader die naar Afrika was teruggekeerd en stond volledig onder de controle van haar ‘gastgezin’. Binnen dat gezin was ze ook soms het slachtoffer van geweld. Het dossier werd in eerste aanleg in 2017 behandeld en eind 2019 in hoger beroep.
In dat recente rapport van Myria staan de 3 andere schrijnende gevallen beschreven die de laatste jaren in België plaatsvonden. De sociaal inspecteur is niet optimistisch : “We kunnen ons goed voorstellen dat na de gezondheidscrisis die ons land doormaakt en vooral dan de lockdown als gevolg van de COVID-19-pandemie, de bezorgdheid groot is dat de meldingen over uitbuiting van huispersoneel zullen toenemen. Dat ze daarbij samen met hun uitbuiters thuis vastzitten, terwijl er steeds meer gevallen zijn van huiselijk of intrafamiliaal geweld, zal de sowieso al moeilijke situaties er alleen maar pijnlijker op maken.”
