Zeven basisplaatsen, vier doelpunten.
We leven in een tijd waar het cijfer regeert. Alles wordt gemeten. Wielrenners rijden volgens hun wattage en eten niet meer grammen kip dan wat de tabellen hen opdragen, zeg maar. In het professionele voetbal wordt van elke match van elke spelers, baltoetsen, kansen, afgelegde kilometers enzovoorts, gemeten en geanalyseerd. Want meten is weten. Maar wat weten we dan? Of beter, wat weten de analisten dan, want voetbalclubs hebben niet de cultuur om alle data met de spelers te delen.
Die data willen nogal eens afwijken van ‘het gevoel’. Na het 0-1 verlies van Chelsea tegen Manchester City werden de cijfers echter wel verspreid en die waren voor Romelu Lukaku beschamend slecht: “21 baltoetsen, 1 kans gecreëerd, 0 grote kansen, 0 schoten op doel, 0 goals, 0 procent conversies.” De Rode Duivel kreeg in 90 minuten amper 27 keer de bal en dan verknalde hij het zelfs nog een keer door een ongelukkige controle: weg counter.
Maar ook als de je het cijfertotaal van de andere matchen van Big Rom bekijkt, krijg je geen wauw-gevoel. Zeven basisplaatsen, vier doelpunten en in de vier toppers tegen Liverpool, Tottenham, City en Arsenal scoorde hij slechts 1 keer. 1 op 4 is te weinig. Vijftien keer op doel trappen in vijf Premier Leaguematchen is dat ook. En dan was het nog acht keer tegen Arsenal. Daarvan werden er zeven afgeblokt, gingen er zes tussen de palen en drie tegen de netten. Een grote kans verknalde hij.
Hoofdanalist, Thomas Tuchl, wil echter niet dramatiseren. “Het is niet nodig om over Romelu’s wedstrijd te praten”, aldus Tuchel. “Er was een gebrek aan geloof. Eerder dan een individueel was het een collectief probleem.”
