Toegegeven: sommige artikels worden met enige tegenzin geschreven. Niet die over Ella Leyers. Ik zou elke dag een paar artikels over haar kunnen schrijven. Bijvoorbeeld over dat interview in 2006 toen ze in het beste weekblad van Vlaanderen bekende dat ze haar zus Dorien gehaat heeft. (Ella vertelde overigens nog andere interessante zaken in dat memorabele interview, maar het zou natuurlijk kunnen dat alles wat ze vertelt, interessant bevonden wordt door de schrijver van deze tekst.)
Maar ja, hoe gaat dat bij zussen. De haat was in elk geval wederzijds tussen beide zusjes Leyers. Dat is een pluspunt bij haat. Stel dat de ene persoon de andere haat en die gehate persoon voelt enkel liefde voor de hatende persoon. Dat levert pas een vervelende, ongezonde en vooral asymmetrische situatie op, zeker als de personen nog eens onder één dak leven met een beroemde vader als gezinshoofd.
Eigenlijk is er niets verkeerds aan haat tussen twee personen als die haat gemeenschappelijk en wederzijds is. Ik veronderstel dat het beter is dat twee personen elkaar liefhebben, maar haat is een onderschatte drijvende kracht. Haat heeft al veel goede romans en kunstwerken opgeleverd (iets voor de derde roman van Lize). Maar we gingen het over Bockie De Repper hebben. Met tegenzin, maar goed.
Pas dit weekend had ik door waar Bockie zijn niet zo verfijnde graanmosterd haalde: bij Ariyan Arslani, net zoals Bockie beter gekend onder zijn artiestennaam Action Bronson. En Arslani is ook nog eens een... rapper.
Die Ariyan is wél een boeiende kerel en voor de mensen die hem niet kennen: hij mag gigantische hoeveelheden voedsel eten in F*ck, That's Delicious op VICE. De aflevering met zijn Joodse moeder is gedenkwaardig.
