Het is één van de meest bizarre kampioenschappen van het land: het wegschieten van een pantoffel. Natuurlijk waren we er ook dit jaar bij om niet alleen de sfeer op te snuiven maar meteen ook deel te nemen.
Belgen en absurde competities, het is een mix die werkt. Van het schreeuwen als een meeuw tot het smijten van een ei, je kunt het in ons land zo gek niet bedenken of we hebben er wel een competitie voor. Vaak is het competitieve element dan ook ondergeschikt aan het feestgehalte en wordt het louter als excuus op het thuisfront gebruikt, maar dat kan de fun nooit drukken. In die bizarre wereld van al even bizarre wedstrijden is er eentje die er met kop en schouders bovenuit steekt: het Belgische Kampioenschap Savatteschieten. Opa’s pantoffels knallen richting eeuwige roem en faam? Natuurlijk waren we van de partij.
Savatteschieten oftewel (voor zij die het West-Vlaams niet zo machtig zijn) het knallen der pantoffel. Je kan het vanuit je luie zetel bijna niet gaan voorstellen dat er daar een competitie van bestaat. En toch, in het West-Vlaamse Marke is het een jaarlijkse traditie waarbij honderden individuele spelers en tientallen teams het tegen elkaar opnemen. De missie lijkt eenvoudig, maar is het dat niet. Je plaatst een pantoffel om je voet en je probeert die sloef zo ver mogelijk weg te stampen. Peanuts zeg je? Guess again zeggen wij want daar komt een heus stukje techniek bij kijken. Opa’s sletsen die omhoog vliegen, op de daken terecht komen of zelfs ergens achter je landen? Het is er aan de orde van de dag en het maakt uiteindelijk ook bitter weinig uit.
Wat het BK Savatteschieten zo bizar aantrekkelijk maakt, is de randanimatie. Teams verschijnen er in de meest van de pot gerukte outfits en sommigen gaan daar erg ver in. Een lokale bende met de naam Iprit Skoavers, verscheen er in Schotse tuniek, compleet met vaandel en een doedelzakspeler. Ze hadden zelfs gepersonaliseerde onderbroeken voorzien. Bij het zien van zoveel vestimentaire weelde kun je weinig anders dan in een deuk van het lachen te draaien en dan is de afstand die de pantoffels afleggen van weinig belang. In de aanloop van het kampioenschap deinen diezelfde teams er ook niet voor terug om via sociale media de meest hilarische video’s te publiceren, met trash-talk waar zelfs een Conor McGregor een voorbeeld kan aan nemen.
Hoe ons team, dat de erg passende naam ‘Jitte Beiren’ kreeg, het heeft gedaan? Een erg goede vraag waar we eigenlijk het antwoord niet op weten. Of toch, ‘who cares’ kan erg passend zijn in dit geval, want eenmaal we de toog hadden gevonden, lagen we niet echt nog wakker van rangschikkingen. Wat dan wel weer zeker is, is het feit dat we ooit dat Belgisch kampioenschap willen winnen, al was het maar in de categorie van ‘meest van de pot gerukte deelnemers’. Misschien dat we dan best al beginnen met het trainen voor editie 2024?
