De uitvoering van de partituur van Vivaldi verloopt niet vlekkeloos. Dat is het minste wat je nu kan stellen. Er wordt zelfs gevraagd dat mevrouw Wilmès aan tafel komt. Het probleem zit vooral in Wallonië en dan meer bepaald tussen aartsvijanden PS en MR.
Voorzitter Bouchez van MR wordt door zijn opponenten - zeker in Vlaanderen - voorgesteld als een ongeleid projectiel, maar die analyse is niet helemaal juist. De analyse is zelfs helemaal fout. Bouchez gedraagt zich rationeler dan velen vermoeden.
De MR heeft immers een bijzonder sterke positie: de premier, 2 toppers in Europa (Michel jr en Reynders), Borsus en Crucke in de Waalse regering. Die laatste 2 zijn niet echt gekend bij de Vlamingen, maar het zijn zeker geen amateurs. Ze weten wat ze doen.
Bouchez doet me dan ook denken aan een deelnemer van een “game of chicken”. Een game of chicken (ook: chicken game) of in het Nederlands: spel van de angsthaas, is een belangrijk conflictmodel in de speltheorie. Het principe is dat als in een conflict niemand toegeeft, dit voor iedereen nadelig is. De spanning wordt opgeroepen door de vraag wie het eerst opgeeft bij het aangaan van een gevaarlijke uitdaging. Wie het eerst opgeeft, heet een chicken (angsthaas, letterlijk: kip).
Een voorbeeld van een chicken game speelt zich af in de film Rebel Without a Cause met James Dean. Hierin houdt een groepje Amerikaanse jongeren een wedstrijd wie het verst durft te rijden met een auto zonder in een ravijn te storten.
Een ander voorbeeld is dat van twee auto's die van enige afstand op elkaar af rijden op een smalle weg. De bestuurder die de botsing vermijdt door weg te sturen, heet de chicken.
Onder de straatjeugd van New York is chicken game een spel waarbij men met een mes naar elkaar gooit. Wie wegduikt is chicken en dat is een grote schande. Men kan beter geraakt worden.
Terug naar de onderhandelingstafel van de politiek. Als je goede kaarten hebt zoals Bouchez, durf je al eens verder te gaan dan je tegenstanders. Bovendien is Bouchez niet bang van verkiezingen, in tegenstelling tot zijn Vlaamse collega’s.
Slotsom is dat Bouchez binnen het concept van de speltheorie minder onbesuisd is dan velen denken. Eigenlijk is hij een van de weinigen aan tafel die het politieke spel naar zijn hand zet. Hiermee is een goede uitvoering van de partituur van Vivaldi wel nog niet voor morgen. Binnen het spel van de angsthaas is een frontale botsing zelfs nog steeds mogelijk.
