Of het nu komt door een bezoek van de paus of een vrachtwagenchauffeur met een bijzondere huisdierencollectie, de Europese bidsprinkhaan heeft zijn poten voor het eerst stevig neergezet in Nederland. Jawel, het insect met kannibalistische trekjes – een beetje Hannibal Lecter, maar dan met vleugels – is bezig aan een noordelijke invasie. Na België is nu ook Nederland aan de beurt, en voor je het weet zit je in de tuin naar een bidsprinkhaan te kijken die nét even iets anders bidt dan jij had gehoopt.
Normaal gezien chillt deze bedelende acrobaat vooral rond de Middellandse Zee, waar het zonnetje schijnt en het leven goed is. Maar tegenwoordig heeft hij ook zijn GPS ingesteld op de Lage Landen. Onderzoekers vonden de eerste kolonies in Nationaal Park De Meinweg, een charmant stukje natuur in Nederland. En alsof dat nog niet genoeg was, hebben ze nu ook hun hotel geboekt in Vlaanderen, zo vertelt Jorg Lambrechts van Natuurpunt in ‘Het Nieuwsblad’. Het Zuiden van België? Dat kenden ze al. Maar sinds 2019 hebben ze ook hun tent opgezet in Zonhoven, in het heidegebied De Teut, alsof het een camping aan zee betreft.
Wat begon met een handjevol bidsprinkhanen is inmiddels geëxplodeerd tot een kleine horde. Tien jaar geleden waren er nog slechts zes waarnemingen, maar nu? Een bescheiden 289! Dat is alsof je van een eenzaam feestje ineens op Tomorrowland staat.
Nu, je zou denken: "Oh, leuk, een nieuw beestje in de tuin!" Maar wacht even voordat je deze sprinkhaan je huis laat bewaken. De Europese bidsprinkhaan mag er dan wel uitziet als een onschuldig insect dat in een diepe spirituele retraite lijkt te zitten, met z'n pootjes gevouwen in een permanente 'zen-modus', maar schijn bedriegt. Deze gebedsliefhebber heeft een donker kantje. Terwijl hij zijn krekels, vliegen en hommels vrolijk naar binnen werkt, heeft hij ook een bijzondere voorkeur voor... eh, zijn eigen partner. Dat klopt, het vrouwtje knabbelt regelmatig aan haar mannetje. En niet zomaar een liefdesbeet – nee, we hebben het over een volledige 'ik-eet-je-hoofd-eraf' tijdens het paren. Dat is pas toewijding.
Peter Berx, de entomoloog van dienst, verwelkomt deze nieuwe buren met open armen. Hij vindt ze namelijk fascinerend, zo vertelt hij in dezelfde krant: “Ze kunnen hun hoofd onafhankelijk van hun lichaam draaien en hebben een zwarte vlek in hun oog die hen iets mysterieus geeft." Charmant, niet? Een bidsprinkhaan die je strak aankijkt terwijl hij zijn volgende maaltijd (mogelijk zijn eigen partner) plant.
Pixabay
Hoe deze kannibalistische Casanova's bij ons zijn beland, blijft een beetje een mysterie. Misschien zijn ze meegelift met een vrachtwagen vol mediterrane kruiden, of wellicht heeft iemand zijn huisdierencollectie in de natuur losgelaten. Feit is: de klimaatverandering heeft het voor deze zuiderlingen een stuk aangenamer gemaakt om hier rond te hangen.
Dus ja, bid maar dat je niet in de buurt bent als twee van deze sprinkhanen op Tinder matchen, want voor je het weet eindigt het met een hoofd minder aan tafel.
Dat staat dus vandaag in ‘Het Nieuwsblad’: de bidsprinkhaan vertoeft sinds enkele jaren in ons land. Hoe hij hier terechtkomt is niet geweten, maar door de klimaatopwarming is het een blijvertje. Nu mag je ons niet kwalijk nemen, maar toen ondergetekende nog een kleine uk was – en dat is inmiddels toch al een slordige dertig jaar geleden – spotten we in onze tuin al ieder jaar bidsprinkhanen. Die tuin lag niet aan de Middellandse Zee, wel in de Antwerpse Kempen. Op ‘Wikipedia’ wordt het verhaal in ‘Het Nieuwsblad’ echter bevestigd. Maar we zien ook dat de ‘habitat’ van de bidsprinkhaan op ‘s werelds grootste online-encyclopedie, slechts enkele dagen geleden werd aangepast.
Eerst de Wikipedia-pagina aanpassen om dan te komen met het nieuws dat de bidsprinkhaan ‘dankzij’ de klimaatverandering hier goed kan gedijen, of is dat te ver gezocht?
