Cameraman en filmmaker Philippe Niclaes kennen we als vaste 'compagnon de route' van Arnout Hauben en Ruben Callens. In Tienen kennen ze hem vooral als zoon van drogist Niclaes.
Naast de opnames voor Hauben werkte hij lang aan een knappe documentaire over authentieke winkeltjes. “Een daarvan is dat van mijn ouders, drogisterij Niclaes, dat sinds 1933 een begrip in Tienen is”, vertelde hij onlangs in de media. Hij groeide zelf als kind op in de winkel van zijn ouders.
Zonder ironie: het is een heerlijke documentaire. Daar zijn veel verklaringen voor, maar de belangrijkste is dat Niclaes zich helemaal wegcijfert in die docu. Dat is dus helemaal anders dan de meeste documentaires waarin de makers zich doorgaans belangrijker vinden dan de personen die geportretteerd worden. Slechts een keer horen we Niclaes als de West-Vlaamse Henriette veertiger Niclaes vraagt “of hij een vriendin heeft”.
De trage en enigszins hypnotiserende documentaire volgt drie winkels in Onze-Lieve-Vrouw-Tielt, Koolkerke (bij Brugge) en Tienen (de drogisterij van de zus van Philippe). Het is het soort winkel dat stilaan uit het straatbeeld verdwijnt.
Philippe: “Ik heb er uiteindelijk drie geselecteerd, het kruidenierswinkeltje van Raf en Henriette in Koolkerke, een deelgemeente van Brugge, dat van Maria Nolmans in O.L.V-Tielt en de drogisterij van mijn eigen ouders in Tienen.”
In elk van hen hangt er een zweem van vergankelijkheid, het einde dat om de hoek loert, een zaak waarvan de eigenaar langzaam zijn vaste klanten overleeft tot het licht in de zaak zelf uitgaat. Een knappe documentaire over het verdwijnen van een generatie waarin de snoeper ook een paar lekkere kersen in verstopt heeft. (zie onder) Merci Philippe...
foto's: screenshots VRT
